Met 370 kilometer per uur langs een betonnen muur: dit is de Indy 500
- Nieuws
- Met 370 kilometer per uur langs een betonnen muur: dit is de Indy 500
Gevaar en historie komen samen in de Indy 500. De autorace staat deze zondag op het programma. 200 rondjes, oftewel 500 mijl, over een ovalen baan: wat is daar eigenlijk leuk aan? Dat vertelt René Hoogterp in B.V.S.C.
De Grand Prix van Monaco (Formule 1), de 24 uur van Le Mans, en de Indianapolis 500 vormen samen het trio van grootste autoraces van de wereld. Het is een groot evenement. "Normaliter met een kolkende massa van 275.000 toeschouwers. Dat is dit jaar helaas niet zo, maar dat geeft wel aan hoe groot het is", zegt Hoogterp, autosportcommentator bij ZiggoSport en maker van de podcast Green green green!.
Historie en gevaar
De Indy 500 is een race met veel historie. Al sinds 1911 wordt op het circuit gereden en dit weekend is alweer de 104e editie. Over het ovalen circuit rijden de coureurs 200 rondjes (dat is in totaal 500 mijl). En als je nu denkt, 'dat klinkt vrij saai', dan heb je het mis. Gevaar schuilt op elk rechte stuk en in iedere bocht want gemiddeld rijden de coureurs 370 kilometer per uur. Dat betekent dat een rondje ongeveer 35 seconden duurt.
"Het is een combinatie van een stukje tactiek en een stukje gevaar", zegt Hoogterp over de charme van de wedstrijd. Bovendien komt het gevaar niet alleen door de hoge snelheid waarmee de coureurs over de baan scheren: op centimeters afstand racen ze langs een betonnen muur. "Het zijn een beetje de gladiatoren zoals vroeger", zegt Hoogterp. "Het is een beetje vreemd dat in 2020, waar alles veilig moet zijn, je op centimeters van een betonnen muur af zit, terwijl je 370 km per uur rijdt."
Kortom, je zit aan de buis gekluisterd en houdt elke bocht je hart vast. "Er hoeft maar één ding mis te gaan, een windvlaag, de auto in onbalans, en dan is de muur heel dichtbij," zegt Hoogterp. Aan de start beginnen 33 coureurs en 24 tot 20 bereiken de finish, dus spektakel zit er zeker in.
Rinus van Kalmthout
Nederlanders die de wedstrijd volgen kijken allemaal uit naar 'VeeKay' oftewel: Rinus van Kalmthout. Omdat zijn achternaam niet de makkelijkste is voor Amerikanen hebben ze de 19-jarige coureur 'VeeKay' genoemd. Van de 33 coureurs heeft hij zich als vierde gekwalificeerd. "Hij staat gewoon op de tweede startrij, echt een geweldige prestatie", zegt Hoogterp.
Tactisch schaken
Die tweede startrij is voordelig, maar het spel blijft tactisch volgens Hoogterp. Bovendien is 500 mijl - oftewel 800 kilometer - erg lang. Dus in zo'n race kan van alles gebeuren. "Je moet acht pitstops maken. Daarnaast heb je weinig speelruimte, dus je moet zorgen dat je uit de problemen blijft", zegt Hoogterp. "Dus het is tactisch: een soort schaken op hoge snelheid."
Een snelcursus Indy 500
Vier keer links en onwijs spannend: de Indy 500 - B.V.S.C.
Gerelateerd
