Stemmingswisselingen bij de Dumoulisten

Als het even kan, reist Dreessen in het spoor van Tom Dumoulin mee naar wedstrijden, klein zoals de Tour de l’Ain, groot zoals het WK. Dan sluit hij zich als vrijwilliger aan bij de UCI om de verrichtingen van zijn held van dichtbij te kunnen volgen. En bij bijzondere gelegenheden, lees: de Tour de France, wordt er een busreis georganiseerd voor de fanclub, die Dreessen bestuurt.

Dat had er nog even om gehangen, met dank aan corona. Een aantal fans trok zich terug. En een mannetje of dertig moest toch wel mee om de reis rendabel te maken. Maar er bleek voldoende animo. Er waren ook mensen die Dreessen bekritiseerden omdat hij met een gezelschap op reis ging met alle corona-risico’s van dien. Maar die bezwaren wimpelde de voorzitter weg.

En dus meldde de bus met Dumoulisten zich zaterdagochtend om half acht bij het parcours. De gendarme die het verkeer bergop naar La Planche moest tegenhouden was klaarblijkelijk nog niet wakker. Toen de fans wezen op een grote foto van Dumoulin, bevestigd op de voorkant van de bus, gebaarde de agent dat er doorgereden kon worden. En dus parkeerde de bus op 800 meter van de finish, waar andere toeschouwers kilometers bergop moesten lopen.

Het gezelschap had in de ochtenduren renners gezien, die het parcours kwamen verkennen. Maar Tom troffen ze niet, hij besloot de slotklim over te slaan. De uren verstreken, het bier vloeide rijkelijk, het Maastrichts volkslied werd aangeheven door twee heren, die eerst op internet de volgorde van de twee coupletten moesten opzoeken. Twee dames lieten als tegengeluid een Duitse tranentrekker horen, die ooit gezongen was door Nana Mouskouri.

De stemming in de groep was er een van vol verwachting en van hoop. Want wat zou het mooi zijn als Tom na alle fysieke tegenslag van het afgelopen jaar weer een tijdrit wint. Het zou een dijk van een comeback zijn, prachtig. Renner na renner passeerde de Dumoulisten, die zwaaiden met Limburgse vlaggen en roffelden op de boarding.

Jannie Dreessen pakte de startlijst erbij, zag dat Tom bijna aan de beurt was en besloot de ‘joel’ nog even te oefenen. Die kwam neer op ‘Allez Tom’, gevolgd door ‘Haw Pin’. Dat betekent ‘hou vol’. In het Mestreechs.

Zo’n 36 kilometer voor ons was Dumoulin inmiddels begonnen aan zijn race tegen de klok. Toen hij het eerste meetpunt had gepasseerd veranderde de stemming van hoopvol naar vol vertrouwen. Tom zat er lekker in. Dit ritme vasthouden, en een stunt was in wording. Dreessen kreeg van vrienden uit allerlei landen berichtjes binnen. Ziet er goed uit, die Tom, was de strekking.

Toen hij aan de slotklim was begonnen, sijpelden de eerste berichten binnen dat het allemaal moeizamer ging. De stemming sloeg ietwat om naar waakzaam, al had het gezelschap nog steeds vertrouwen in de goede afloop. Je kunt ook winnen met 1 seconde verschil, luidde het credo.

Onder luid gejuich en getoeter reed Tom de bocht om en voor ons langs. De mond geopend, het moest van ver komen bij Dumoulin. De waakzaamheid maakte plaats voor lichte vrees. Zou het hem dan toch niet gegeven zijn, de tijdritzege. Toen we even later Pogacar zagen langsrazen, wisten we genoeg. ‘Maar hij heeft ervoor gestreden, we zijn trots op Tom. En dan richten we ons nu gewoon op Roglic’.

Ach ja, als de grote held dan zelf niet wint, dan moest het maar komen van de teamgenoot in het geel. Een volgende stemmingswisseling bij de Dumoulisten, toen de tussentijden van Roglic duidelijk werden. "Volgens mij wint Pogacar hier gewoon…", zei een van de leden, om er voor de volledigheid aan toe te voegen: "…de Tour".

Toen het drama Roglic zich had voltrokken was de verbazing alweer omgeslagen in teleurstelling. Het was, klaagde Dreessen, een tactische fout geweest van Jumbo-Visma, dat van meet af aan in deze Tour zo met de krachten had gesmeten dat de pijp nu leeg was. Uiteraard had hij nog het meest te doen met Tom, die zich zo had moeten opofferen voor zijn kopman.

Even later, toen de bittere nasmaak met nog een biertje was weggespoeld, waren we weer terug bij af. De stemming was weer hoopvol. Immers: Tom Dumoulin was toch maar knap tweede. En vrijdag op het WK gaat hij gewoon wereldkampioen worden. Jannie Dreessen is erbij.

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.