Oh, Champs-Élysées: Walter Godefroot, de Belg die zijn eerste én laatste Tour-etappe won
- Nieuws
- Oh, Champs-Élysées: Walter Godefroot, de Belg die zijn eerste én laatste Tour-etappe won
Voor het eerst sinds 1975 eindigt de Tour de France dit jaar niet op de Champs-Élysées. Welke bijzondere verhalen schuilen er achter de straat waar iedere wielrenner van droomt? In Oh, Champs-Élysées leer je over de historie van de Avenue des Champs-Élysées. Vandaag: Walter Godefroot, de Belg die zijn eerste én laatste Tour-etappe won.
We schrijven 20 juli 1975, bijna een halve eeuw geleden. Albéric Schotte, bijnaam IJzeren Briek, is boos. De Belgische ploegleider is gefrustreerd over het feit dat zijn pupil, Walter Godefroot, dit jaar nog geen Tour-etappe heeft gewonnen. Dat diezelfde Godefroot op het punt staat over te stappen naar een ander team, verbetert de verhoudingen niet.
Zelf weet Godefroot als geen ander dat dit niet de Tour was waar hij op hoopte. Een wielrenner met zijn statuur, die geen enkele etappe op zijn naam schrijft. "Dat kan toch niet?", snauwt Schotte hem toe. Godefroot hoort de frustraties van zijn ploegleider gelaten aan. De enige manier om deze Tour, zijn laatste ook, positief te eindigen? De slotetappe winnen - en daarmee het ongelijk van zijn zeurende ploegleider te bewijzen.
Vergeleken met nu ziet die laatste etappe er op die twintigste van juli heel anders uit. Het bestaat uit 27 plaatselijke rondes van zes kilometer, onvermijdelijk resulterend in een massasprint. Een sprint die voor het eerst zou eindigen op de Champs-Élysées.
Overwinning met symbolische waarde
Daarin pakt Godefroot de zege alsnog. Hij wordt goed afgezet, en komt als eerste over de finish. De laatste rit in je laatste Tour: een overwinning met een grote symbolische waarde. "In de eerste Tour die ik reed, won ik de eerste etappe", blikt Godefroot bijna vijftig jaar later terug. "Dat zijn weetjes voor in een quiz."
De impact van die eerste zege ooit op de Champs-Élysées is niet te onderschatten, zegt hij. "Het had meer impact dan de grote klassiekers." En dat voor een renner met een indrukwekkend cv - tweemaal de eindzege in de Ronde van Vlaanderen, winnaar van Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik.
Het kon verkeren. Tien jaar eerder leek de Tour nog veroordeeld tot wielerbanen en tweederangswegen. De auto had altijd voorrang - tot die bewuste Tour van 1975. "De sport van de werkende man, heeft zijn impact gemaakt", zegt Godefroot. "De doemdenkers hebben ongelijk gehad."
Abonneer je op onze wekelijkse nieuwsbrief!
Elke zaterdag het beste van NPO Radio 1 in jouw mailbox.