De Pioniers: Nicholas Dlamini, die zijn eerste fiets wegens ruimtegebrek op het toilet bewaarde

Een dak vol asbest, lekkages en deuren die bij regenval niet meer open konden of dicht gingen. Het huisje van Nicholas Dlamini en zijn familie in Capricorn Park, een buitenwijk van Kaapstad, was kenmerkend voor de kleine buurt waar hij opgroeide.

In Capricorn Park, een van de zogeheten townships van Kaapstad, waren drugs, alcohol en wapens nooit ver weg. Met zijn eigen ogen zag Dlamini hoe mensen werden neergeschoten, of zelfs overreden door een trein. Als zijn moeder om vijf uur ‘s ochtends de bus naar werk pakte, liep Dlamini ter bescherming mee naar de bushalte. "Ik had een sterke mentaliteit en wilde sport gebruiken om mijn leven te veranderen", zou hij later in een interview vertellen.

Fiets op het toilet

Wielrennen was de sport waarmee hij die verandering hoopte te bereiken. In zijn lekkende kamer sijpelde het regenwater daarom langs een poster van niemand minder dan Chris Froome. De droom van Dlamini: rijden in de Tour de France, net als zijn Britse wielerheld. Met de komst van zijn eerste, eigen fiets kwam die verre droom een stapje dichterbij.

"Elke vijf minuten keek ik of mijn fiets er nog lag", vertelde Dlamini daar op een dag over. Met die uitspraak doelde hij ook op de opberglocatie van die fiets: het toilet. Nergens anders in huis was er plek voor de blauwe, stalen Peugeot. "Ons huis was klein, dus bewaarde ik de fiets op het toilet. Ik kon er gewoon niet van wegblijven."

Met zijn nieuwe fiets kon hij niet alleen meedoen aan wedstrijden, hij bleek talentvol genoeg ze ook te winnen. Om zijn volledige potentie te benutten, sloot Dlamini zich daarom aan bij het UCI World Cycling Centre in eigen land. Later verhuisde hij naar het Italiaanse Lucca en ging hij rijden voor Team Qhubeka, een inmiddels opgeheven wielerploeg.

Gebroken arm na arrestatie

Maar in 2019 kwam er tijdelijk een einde aan Dlamini’s vlotte progressie. Tijdens een training in het nationaal park Tafelberg stond hij tegen de auto van een parkwachter aan. Dlamini bleek geen ticket voor het park te hebben, waardoor de parkwachter boos werd. De wielrenner werd zo hardhandig gearresteerd, dat hij zijn arm brak. Een vriend filmde alles.

Voor Dlamini waren dergelijke tegenslagen er om overwonnen te worden. Twee jaar na zijn botbreuk, in 2021, stond hij in Brest dan eindelijk aan de start van zijn grootste droom: de Tour de France. Als eerste Zuid-Afrikaan van kleur ooit. "Je achtergrond brengt obstakels met zich mee, maar het is niet het einde van de wereld", vertelde Dlamini. "Dat ik deze kans heb gekregen, betekent dat er zoveel meer Afrikanen en Zuid-Afrikanen zijn die dezelfde kans kunnen krijgen als ze in zichzelf geloven."