Oh, Champs-Élysées: Jeroen Blijlevens, die zijn vijand een 'vriendschappelijk klopje' gaf

Als er iemand is die een haat-liefdeverhouding onderhoudt met de Champs-Élysées, dan is het Jeroen Blijlevens wel. Als traditionele sprinter was de inmiddels 52-jarige Brabander rond de eeuwwisseling een van de snelste mannen in het peloton van de Ronde van Frankrijk. En dan hou je automatisch een beetje van die beroemde avenue in Parijs. "Ik vind 't de mooiste sprint, en ik denk dat alle sprinters daar zo over denken. Daar wil je graag een keer winnen."

Maar daar zat ook het probleem: Blijlevens won in zijn loopbaan viermaal een etappe in de Tour, maar slaagde er niet in om de slotdag winnend af te sluiten op de Champs-Élysées. Met als absolute dieptepunt: het jaar 2000. "Ik had nog geen overwinning behaald en dus geen goede Tour." Op de slotdag had hij nog één kans. "Ik had hele goede benen, maar ik werd gehinderd en moest in de remmen. Ik had een goed gevoel richting de Champs-Élysées, om daar te gaan winnen. Maar in de finale kwam ik ene Bobby Julich tegen. Die zat mij dwars, waardoor ik niet mee kon sprinten om de zege."

'We waren geen vrienden'

Bobby Julich. Dat het juist de Amerikaan was die hem dwarszat, is volgens Blijlevens geen toeval. "Dat was een renner die mij niet lag. Soms heb je weleens mensen die je vaker tegenkomt in het peloton, waar je gewoon geen klik mee hebt." Met gevoel voor understatement: "We waren geen vrienden."

Nee, vrienden waren de twee zeker niet. Blijlevens kon het niet verkroppen dat de Amerikaan zijn ploeg- en landgenoot Bart Voskamp ten val had laten komen. "Dat heeft-ie nooit toegegeven", zegt Blijlevens. "Iedereen heeft het gezien, maar hij heeft het altijd ontkent. Dan vind je zo'n persoon niet meer leuk."

Na drie weken vruchteloos door Frankrijk fietsen, knapte er op de slotdag iets bij Blijlevens. "Ik denk niet dat ik 'm na de finish ben tegengekomen, maar dat ik zo gefrustreerd was dat ik 'm had opgezocht", vertelt hij nu. "Toen sloegen bij mij de stoppen door en gaf ik hem een tik."

Althans, een tik? Destijds verwoordde Blijlevens het nog eufemistischer ('een vriendschappelijk klopje'), maar de beelden logen niet. Blijlevens haalde een paar keer uit naar Julich, die reageerde door een helm terug te smijten en vervolgens met een bebloed gezicht afdroop. Het tafereel werd keurig in beeld gebracht door de Franse televisie.

Blijlevens: "Zoiets verzin je niet van tevoren. En als je zoiets wel van tevoren bedenkt, doe je 't niet op de Champs-Élysées - daar waar de meeste camera's staan."

Vrienden op Facebook

Het is inmiddels 24 jaar later en de twee kemphanen hebben elkaar sindsdien nooit meer gesproken. "We hebben het nooit meer uitgesproken." Maar, voegt Blijlevens daaraan toe: "Ik ben hem een paar jaar geleden tegengekomen op Facebook en heb hem toen een vriendenverzoek gestuurd. Die heeft hij geaccepteerd. Dus op Facebook zijn we vrienden."

Zo komt het dat Blijlevens nog altijd ieder jaar de melding krijgt dat Julich zijn verjaardag op 18 november viert. Of Blijlevens hem al eens heeft gefeliciteerd? "Misschien komt dat nog."

Het is nooit te laat om je excuses aan te bieden, weet Blijlevens. "Sorry Bobby, ik had het niet moeten doen en heb er nog heel veel spijt van."