Hugo de Jonge en het telefoontje op de camping

De afgelopen weken ontstonden door de toegenomen cijfers van besmettingen een aantal bestuurlijke brandhaarden, om in coronataal te spreken. Ik vroeg me op gegeven moment af wie de coronaminister eigenlijk was in Nederland.

Hugo de Jonge, de man van de corona-app en de coronawet die door zijn coalitiegenoten ongeveer tot poedelnaakt was uitgekleed of die andere man uit Rotterdam, de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb. De burgemeester in oorlogstijd die ten strijde trok, geflankeerd door zijn collega Halsema uit Amsterdam en geassisteerd door zijn partijgenoot Lodewijk Asscher die aandrong op een debat omdat hij zich grote zorgen maakte.

De minister en het virus kennen geen vakantie, toch?

Het virus dat geen vakantie vierde, boezemde de coronaminister kennelijk te weinig angst in om zelf zijn vakantie te skippen. Ik gun iedereen zijn of haar vakantie hoor, begrijp me niet verkeerd, maar is het niet erg raar als je premier van Nederland wilt worden en het coronavirus aan het bestrijden bent, dat je het fort verlaat om op vakantie te gaan? Lekker in de tent naar Frankrijk? Het is wel een beetje apart. Was vakantie gaan vieren in Nederland, dat was een stuk makkelijker te verkopen geweest.

IJzeren Aboutaleb

Niet gek dat dan een andere Rotterdammer denkt, 'weet je wat, ik stroop m'n mouwen op en ik ga aan de bak'. Burgemeester in oorlogstijd Ahmed Aboutaleb was niet op vakantie. IJzeren Ahmed trok onmiddellijk aan de touwen en zoals we gewend zijn van hem, helder, duidelijk en vaderlijk streng. Geen gelul!

Mondkapjes in drukke gebieden in Rotterdam ondanks allerlei geluiden van rechtsgeleerden uit studeerkamers en demonstranten die zich niet wilden laten muilkorven. We doen het gewoon, om een schrikeffect te sorteren. De mensen die het niet zint gaan maar naar de rechter. Heel goed, een burgervader die staat voor z'n bevolking, welzijn en welvaart, solidair is met de overgrote meerderheid, en het randje van z'n bestuurlijke mogelijkheden opzoekt. Dat is heel wat anders dan de coronaminister die regie voert vanuit de voortent op een camping in Frankrijk.

Monitoren vanuit de voortent

Gelukkig, verzekerde Hugo de Jonge, hield hij alles vanaf de camping ook goed bij. Vanuit die voortent, monitorde hij alles. Zou onze coronaminster zich geërgerd hebben aan die andere Rotterdammer die de regie leek over te nemen en de druk op zijn verblijf in Frankrijk opvoerde? Aboutaleb die in een paar woorden meer weet neer te zetten dan Hugo de Jonge in een hele persconferentie? Ik weet het natuurlijk niet, ik was er niet bij, maar ik vind het soms leuk om mijn fantasie op hol te laten slaan.

Met opgestroopte mouwen loopt Hugo ijsberend op z'n teenslippers over de camping. Hij belt met Mark Rutte. Zijn vrouw zit met de kinderen aan het ontbijt voor de tent, de hoeksteen van de samenleving op de camping terwijl diezelfde samenleving in Nederland om piketpaaltjes voor het coronavirus vraagt omdat ze het alleen niet afkan.

Telefoontje op de camping

Het nadeel van een leider is dat het net als een soort virus is, een leider heeft ook nooit vakantie. Als je nooit vakantie hebt, waarom zou je er dan aan beginnen? Zou Hugo de Jonge dit gedacht hebben op de camping? Zou hij gebaald hebben dat 'ie toch terug moest komen? Zou hij zich gerealiseerd hebben dat leider 'zijn' nog veel moeilijker is dan leider 'worden'? Zou ie gebaald hebben van die andere leider in zijn eigen Rotterdam die gelijk handelde, of klopt het en is mijn fantasie met mij hol geslagen over dat telefoontje op de camping?

Urs Klaver is politiek redacteur bij De Nieuws BV.

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.