Gert-Jan Segers: 'Compromis teken van beschaafdheid, niet van verraad'

Welk compromis hém zwaar viel? Segers hoeft niet lang na te denken over die vraag. "Dat het kinderpardon niet werd uitgebreid. Iets waar we ons jarenlang sterk voor hadden gemaakt. En toen ben ik met Joël Voordewind naar Leiden gegaan, naar Defence for Children en heb ik het aan kinderen zelf uitgelegd. Dat was buitengewoon pijnlijk."

Wat hij toen nog niet wist: een jaar later lukte het wél en kwam de regeling er alsnog. "Een happy end", noemt de politicus het terugblikkend. Het was natuurlijk een thema dat de ChristenUnie nauw aan het hart ligt. Tegelijk speelt gezichtsverlies ook een rol. "Iedereen kan nalezen wat je eerder hebt gezegd, iedereen kan narekenen: wat staat er onderaan de streep? En: wat heb je bereikt?"

Dicht bij je idealen komen

Volgens hem hebben we een verkeerd beeld van compromissen sluiten. "Uiteindelijk is het vak van politicus om te proberen zo dicht mogelijk bij je idealen te komen, maar ook om je verlies te nemen. Maar er wordt nu zo negatief over gesproken. Het is als verraad aan je idealen, je had het beloofd en je komt het niet na want het staat in je verkiezingsprogramma. Dat wordt je soms heel hard nagedragen."

Volgens Segers is het juist de kunst om iedere keer stapjes in de goede richting te zetten. "Om met mensen met hele verschillende overtuigingen, hele verschillende idealen om tafel te gaan zitten. En dat je er dan toch uitkomt. Dat vind ik een teken van beschaving en niet van verraad."

Segers vindt dat politici in campagnetijd te veel beloven. Volgens hem zouden ze daarmee moeten uitkijken.

Heilige woede

Veel politici zijn de politiek in gegaan vanuit heilige woede, beschrijft Segers. Vanuit de drive om een oplossing te vinden voor een urgent probleem, voor onrecht, voor iets dat ze bezighoudt. Maar bij die woede moet het volgens hem niet blijven. "Als je iets wilt bereiken zul je uiteindelijk in het midden op zoek moeten naar medestanders, mensen met wie je afspraken kunt maken."

Eerlijk gezegd vraagt hij zich met regelmaat af of hij het goed heeft gedaan in zijn tijd als politicus. "Er zijn onderwerpen waar ik wakker van kan liggen. Zeker als het mensen aangaat, als het leven en dood aangaat. Dan zijn er momenten dat ik me echt afvraag: is het goed genoeg?"