Podcast

De oplossing voor polarisatie? Praten over de dood

foto: ANP

Nieuws
De oplossing voor polarisatie? Praten over de dood

We moeten veel meer praten over de dood, want nu is het veel te veel een taboe. Dat zegt ouderengeneeskundige Christiaan Rhodius, die mensen op hun sterfbed begeleidt. "Als je met mensen over de dood praat, ga je op een ander niveau luisteren", stelt hij. En dat zou een oplossing zijn voor de polarisatie in de maatschappij.

#201 - Een bevrijdend gesprek over de dood (met Christiaan Rhodius en Stefan Paas) - De Ongelooflijke Podcast

Rhodius denkt dat we in de maatschappij niet gewend zijn om het met elkaar te hebben over persoonlijke zaken. De dood is het meest persoonlijke wat we hebben – ieders dood is anders – en als we daarover praten, komen we nader tot elkaar, denkt hij. Het bindt namelijk ook samen: we kunnen nog zo verschillend over zaken denken, maar dood gaan we allemaal.

In spreken over de dood, kom je tot de diepste drijfveren van de mens, merkt Rhodius in zijn werk. "Alle mensen worden ergens door gedreven. Een boer die het stadhuis van Groningen binnenrijdt, dat vinden we allemaal niet netjes, dat hoort niet, maar er is iets wat hem drijft", vertelt hij.

Taboe

Rhodius hoort veel schrijnende verhalen van terminaal zieke mensen, die vinden dat de maatschappij weinig aandacht voor ze heeft. "Iemand vertelde dat hij elke dag zijn hondje uitliet en om kwart over elf dezelfde mensen trof bij een lantaarnpaal om te babbelen. Maar sinds hij ziek was, trof hij niemand meer bij de lantaarnpaal, want iedereen vond het ingewikkeld om hem te treffen", vertelt hij. Een andere vrouw merkte dat aan het voetbalveld niemand over haar ziekte durfde te beginnen.

Veel mensen zullen denken: zo iemand vindt het vast eens lekker om over iets anders dan ziekte te praten, maar dat is een misvatting, stelt Rhodius. "Je vult dan in voor haar wat zij fijn moet vinden. Je sluit bij voorbaat af dat de vraag 'hoe is het met je?' haar ontzettend goed doet. Dan is het aan de ander om te zeggen hoe het zit." Niet over een ziekte beginnen kan er juist voor zorgen dat mensen zich geïsoleerd voelen.

Zelf had Rhodius ooit een hersentumor en merkte dit toen ook. "Ik sprak met een vriend die zei: je begint zelf nooit over je hersenoperatie, dus je wilt er vast niet teveel over praten. Terwijl ik er juist niet over praatte omdat ik mensen niet wilde belasten met al mijn gedachten. Op deze manier zit je allemaal op elkaar te wachten", vindt hij.

Zijn oproep: vraag eens aan de ander hoe het met hem is. Het kan wonderen doen.