'SP is ziende blind'

"Echt geweldig", was het commentaar van voorganger en SP-partijoprichter Jan Marijnissen toen Chávez in 1999 in Venezuela de macht verwierf. In 2012, na een gesprek met de eveneens socialistische Boliviaanse president Eva Morales liet SP-fractievoorzitter Roemer zich ontvallen: "Natuurlijk zijn er verschillen tussen ons, maar wat ons bindt is de realisatie dat sociale emancipatie en het eerlijk verdelen van onze rijkdom van essentieel belang zijn."

In 2013 ging SP-fractievoorzitter Emile Roemer op werkbezoek in Venezuela tijdens een tour langs socialistische regeringen in Zuid-Amerika. Van dat werkbezoek is nog een prachtig hagiografisch verslag op de SP website te vinden met pijnlijke kiekjes van een lachende Roemer met socialistische Venezolaanse bewindslieden. Ook Harry van Bommel, de buitenland woordvoerder van de SP, liet zich niet onbetuigd. In 2016 benadrukte hij de gedaalde inkomensverschillen in Venezuela, 'terwijl de verschillen in Nederland toenamen'.

Op 9 augustus 2017 gaf de huidige buitenland-woordvoerder van de SP, Sadet Karabulut, een wel heel opmerkelijk interview aan dagblad Trouw over de situatie in Venezuela. Zij verwierp de stelling dat het economische beleid van Venezuela achteraf bezien een mislukking is. "De welvaart is sinds Chávez meer gelijk over het land verdeeld. Nu moet je constateren dat de olieprijs is ingestort en het economisch minder gaat. Daar moet iets aan gebeuren, maar er zijn wel degelijk resultaten geboekt. Je moet Venezuela ook niet geïsoleerd bekijken. In Brazilië zijn ook grote problemen, en daar dreigen we ook niet met sancties."

Roze bril

Dat de SP geneigd is om een socialistisch regime in een ander continent door een roze bril te bezien is tot op zekere hoogte begrijpelijk. Dit verschijnsel doet zich immers voor bij alle politieke partijen. Menig CDA-er heeft in het verleden bijvoorbeeld de noodgang gekozen als er journalisten waren die vragen dreigden te gaan stellen over dubieuze handelingen van Berlusconi of Orban. Het verschil is echter dat de leercurve bij de SP wel heel erg vlak is.

Men zou immers verwachten dat een kritische partij de opvatting dat er in Venezuela wel degelijk economische successen zijn geboekt zou bijstellen in het licht van een overvloed aan feiten die op het tegendeel wijzen. Het regime Chavez-Maduro is erin geslaagd om het rijkste Latijns-Amerikaanse land aan de bedelstaf te brengen. Prijzen verdubbelen elke negentien dagen. Inflatie is nu een bijna onvoorstelbare 1 miljoen procent. Sinds 2015 zijn 3 miljoen Venezolanen hun land ontvlucht. Zelfs een SP'er kan toch niet om die feiten heen, zou men denken.

En zo is er nog meer opmerkelijks. SP-senator Tiny Kox benadrukte het afgelopen decennium in de Parlementaire vergadering van de Raad van Europa dat de Venezolaanse regering toch echt democratisch gekozen is terwijl de bewijzen zich opstapelden dat verkiezingen stelselmatig werden gefraudeerd en oppositiepartijen geknecht. Persvrijheid bestaat alleen op papier en het regime schiet lustig op demonstranten alsof het colablikjes zijn. In een week tijd werden vorige maand 30 demonstranten vermoord en 850 gevangen gezet.

De SP zit er kennelijk eveneens niet mee dat hun socialistische vrienden in Venezuela nauwe banden onderhouden met drugsbaronnen alsmede met Iran en Hezbollah. Waar de SP ook over zwijgt is dat volbloed autoritaire politieke leiders als de Russische president Wladimir Poetin, de Chinese president Xi Jinping en zijn Turkse college Recep Tayyip Erdogan, het Maduro regime overeind proberen te houden.

Teleurstellend

Het meest teleurstellend is nog wel dat de SP geen oog heeft voor al die miljoenen Venezolanen die moedig strijden voor een beter regime. In 2013 slaagden zij er bijna in om Maduro naar huis te sturen terwijl de verkiezingsfraude een ongekende hoogte had bereikt. In 2015 lukte het hen om een nieuw parlement te kiezen dat daadwerkelijk oppositie wilde gaan voeren maar weinig bereikte. Toen restte weinig anders dan demonstraties die steeds gewelddadiger werden neergeslagen. Nu hebben zij hun hoop gevestigd op oppositie leider, Juan Guaidó, die de macht van de regering hoopt over te nemen, maar nog te weinig steun van het leger krijgt.

Men zou verwachten dat de SP deze nieuwe man steunt maar ook dat is niet het geval. Guaidó wordt namelijk door de SP weggezet als een stroman van een Amerikaanse couppoging. Kennelijk is alles gerechtvaardigd om het Maduro regime het socialistische karwei af te kunnen maken!

Pas als het geld op is, en de generaals niet meer in weelde kunnen baden, zijn de dagen van Maduro geteld. Zou dan de dag eindelijk aanbreken dat de SP gaat nadenken over de vraag waar in de wereld diehard socialistische regimes eigenlijk zegenrijk werk hebben verricht?

Arend Jan Boekestijn

Oud-Tweede Kamerlid namens de VVD en commentator bij Dit is de Dag op NPO Radio 1.