Het wordt vuurwerk

Of denkt u: "Wat een stelletje ruggengraatloze dienaars van de multinationals! Pleisters voor de gewone man en een rode loper voor het groot kapitaal. Weg met die trekpoppen!" Het laatste beeld heeft een riante voorsprong, maar wie weet komen kabinet en coalitie verrassend terug.

Feestje van de zittende macht

De vloer is op Prinsjesdag in ieder geval voor het kabinet. Het is het feestje van de zittende macht. De oppositie briest weliswaar na afloop van de Troonrede op de drempel van de Ridderzaal, maar dat geluid verstomt door hoefgetrappel, tromgeroffel en het gekir van onze premier. Het kabinet kondigt namelijk voor ongeveer 7 miljard aan investeringen en lastenverlichting aan. Da’s best een aardige boodschap om de boer mee op te gaan.

Daags er na smeren de oppositieleiders hun kelen, slijpen ze hun messen en trekken ze aan het startkoord van hun kettingzagen. Benzinedampen vullen de plenaire zaal en met scheurende motoren gaat de zaag in het jubelverhaal van het kabinet. Dit jaar krijgen we vervolgens een dag pauze, want Rutte moet donderdag naar een EU-migratietop in Oostenrijk. Vrijdag volgt de apotheose met een rechtstreeks duel tussen oppositie en de premier. En dan is het oordeel dus aan u.

Verbaal spektakel

Tot die tijd een waar verbaal spektakel, meer dan de laatste jaren is mijn verwachting. Een oude geest fluisterde mij onlangs in de wandelgangen toe: "Zit de schatkist vol dan wordt iedereen dol." Ministers zeuren als kleine kinderen bij de minister van Financiën om nog meer zakgeld en de oppositie wordt krankzinnig van woede, omdat de regering te krenterig is of juist aan precies de verkeerde zaken geld uitgeeft. Het is nooit goed en vooral te weinig. Voeg daar de heerlijke boosmaker van de dividendbelasting aan toe en het recept voor vuurwerk is geschreven.

Toch wel merkwaardig dat het in tijden van crisis allemaal net wat rustiger klonk. Terwijl er dan echt ingrijpende besluiten worden genomen: voorzieningen worden fors versoberd of verdwijnen compleet, belastingen schieten omhoog, de subsidiekraan gaat dicht en nog meer ellende. Maar op een of andere manier komt dan het brede politieke midden van ons land in de verantwoordelijkheidsgroef van: tering naar de nering zetten, de broekriem aanhalen en de schuld niet doorschuiven naar de toekomst. Bovendien kan je het als oppositiepartij wel ernstig oneens zijn met de crisisaanpak van het kabinet, maar jouw alternatief is ook geen dijenkletser. Ga je toch net wat minder hard van schreeuwen.

Schrik dus niet van de toonhoogte deze week. Iedereen had die 7 miljard anders uitgegeven. Het is goed en relevant dat die keuzes zichtbaar worden, maar het is ook wel een beetje een luxeprobleem.

Over Joost Vullings

Joost Vullings is politiek commentator voor EenVandaag op radio en televisie. Iedere dinsdag beschouwt hij de politieke ontwikkelingen in Den Haag en in de rest van het land.