Column | De luxe van vakantie

Met dit in het achterhoofd keek ik afgelopen woensdag naar de eerste aflevering van onze reisserie Van Ninevé naar Nazareth op NPO 2, waarin presentator Kefah Allush door het Midden-Oosten reist op zoek naar vergeten volken en onbekende verhalen. In de eerste aflevering gaat Kefah terug naar Noord-Irak waar hij vorig jaar eindigde.

Het oude Ninevé maakt nu deel uit van Mosul en was tot voor kort onbereikbaar omdat IS deze stad volledig in de greep had. Nu is de stad grotendeels bevrijd en dus gaat Kefah op pad om te zien wat er nog over is. Onderweg passeert hij het dorp Qaraqosh en daar ontmoet hij de Assyrische luitenant Hani en zijn gezin. Hani bevrijdde met zijn christelijke militie zijn eigen dorp. En nu is ook de rest van het gezin teruggekeerd naar hun huis.

Eén beeld zie ik steeds voor me: hoe de kinderen met hun moeder proberen de boel weer een beetje schoon te maken. Hoe ze de spijlen van de trap ontdoen van vuil en resten van verbranding. En hoe Hani zelf de stoep aan het spuiten is om zo, zoals hij zelf zegt, de resten van IS weg te spoelen. Ze dachten destijds maar voor een paar dagen hun huis achter te moeten laten. Het werden jaren. Hani vertelt vol trots dat ze zich niet definitief hebben laten verslaan door IS. Dat ze weer thuis zijn na een jarenlange verplichte helse ‘vakantie’ omdat IS hun stad, hun huis bezette.

Ineens dacht ik aan ons, wij westerlingen die massaal op de vlucht slaan voor de mogelijke regen en de verveling van de kinderen. We pakken onze koffers, niet gehaast maar met zorg want we zouden eens wat vergeten. En we vragen natuurlijk de buren om de plantjes water te geven. En daar gaan we, zo snel mogelijk weg van huis. Meedoen aan de uittocht uit Nederland.

En daar is niets mis mee, we hebben er hard voor gewerkt en we hebben het nodig. Maar ineens, kijkend naar de blijdschap van Hani uit Noord Irak realiseerde ik het me. Dat wij volledig vrijwillig ons huis een paar weken per jaar verlaten, om als nep-vluchtelingen in een tent te gaan bivakkeren in de hitte, is pure pure luxe. Het is het leven van mensen die niet weten wat oorlog is. Die nooit hun kinderen uit hun bed hebben hoeven halen om in doodsangst te vluchten, zonder speelgoed, schermpjes of een cadeautje voor elk gereden uur.

Laten we er dus van genieten deze zomer! Van het geklungel op de camping, van het puffend en zwetend met jengelende kinderen een berg op sjouwen en laten we vooral dankbaar zijn dat we dit niet verplicht hoeven te doen. Dat we er zelf voor gekozen hebben om bepakt en bezakt op pad te gaan. En dat er in Nederland een huis op ons wacht, een eigen plek die niet platgebrand is door een bezetter maar waar zelfs voor de plantjes wordt gezorgd.

Want zeg nou zelf: het mooiste van vakantie is toch… weer thuiskomen….

Margje Fikse is presentator van Dit is de Dag en Langs de Lijn En Omstreken