Ik ben fan van Jorrit Bergsma

Neem nou de voorpagina van het AD van vanmorgen. Geen woord over de prachtige race van Jorrit Bergsma of Ted-Jan Bloemen, nee, een hele pagina alleen maar over Sven Kramer. Eerlijk gezegd snap ik daar helemaal niets. Kunnen sportjournalisten ook een parlementair onderzoek instellen? Lieve collega’s, wat is dit voor obsessie? Waarom kunnen jullie niet gewoon doen? Natuurlijk is het een verhaal als Kramer weer faalt op de 10 kilometer, maar een hele voorpagina voor een verliezer? Doe normaal!

Jorrit is, althans in de ogen van een leek als ik ben, in alles de tegenpool van Sven Kramer. Sven is de koning op de apenrots. AD-journalist Thijs Zonneveld twitterde gisteren, vlak voor de 10 kilometer, een gifje dat (vermoedelijk) aangeeft hoe Kramer in elkaar zit.

Jorrit daarentegen is rustig, vriendelijk, zacht. Ruim vier jaar geleden ontmoette ik hem voor het eerst, voor het televisieprogramma Knevel & Van den Brink.

Hij maakte op mij een zeer aardige, bescheiden indruk. Lieve jongen, doet geen vlieg kwaad. Hij kan totaal van slag zijn, zoals rond het Olympisch Kwalificatie Toernooi. Hij kon maar niet slapen in het hotel waar hij lag. De avond voor de beslissende 10 kilometer, besloot hij naar huis te gaan. En daar kwam hij tot rust, bij zijn hond. De volgende dag schaatste hij eindelijk fatsoenlijk en plaatste zich alsnog voor de Spelen.

Gisteravond op televisie maakte Jorrit zich boos over het uitgelekte bericht dat zijn trainer, Jillert Anema, bij de vorige Spelen een officiele waarschuwing had gekregen. Zo onrechtvaardig vond hij dat. En dat dat nieuws dan ook juist gisteren, op de dag van de 10 kilometer, naar buiten kwam. Geen haar op het hoofd van Bergsma die eraan dacht dat Anema dat nieuws misschien zelf had laten lekken, zoals Jaap Stalenburg gisteravond in Dit is de Dag suggereerde.

Sportman Bergsma

Ik ben natuurlijk geen fan van Jorrit Bergsma omdat het zo’n bescheiden jongen is. Ik ben fan omdat het zo’n prachtige sportman is. De spillebenen, het frele lijf, de schitterende cadans waarin hij rijdt op z’n goeie dagen. Maar ook de grenzeloze liefde voor de sport. Neem de NK afstanden, eind oktober vorig jaar. Op zaterdag verloor hij op de 5 kilometer van Kramer en de volgende dag stond er de 10 kilometer op het menu. Je zou zeggen: op tijd naar bed. Maar nee hoor, wat deed Bergsma? Die reed die avond van Heerenveen naar Leeuwarden, om daar even een marathon te rijden. Om de volgende dag doodleuk Kramer te verslaan op de 10 kilometer.

En gisteren stond hij er dus weer. Als je op je 32e nog gewoon even een persoonlijk record eruit perst, op de dag dat het moet, dan kan je wat. Natuurlijk, Ted-Jan Bloemen ging nog harder, waarvoor chapeau, maar Bergsma deed wat hij moest doen: z’n beste race ooit rijden.

Overigens zie ik natuurlijk ook wel dat Bergsma geen heilige is. Gisteren beschuldigde hij kort na z’n prachtige race Sven Kramer van het lekken van het nieuws over Anema, zonder enig bewijs. Dat is dom en, zoals het er nu naar uit ziet, onterecht. Jorrit had dat snel door en bood, nobel als hij is, heel snel zijn excuses aan.

Over vier jaar schaatst Bergsma nog steeds. Ik twijfel daar niet aan. Stoppen? Hij weet niet hoe dat moet. Tijdens de Olympische Winterspelen in Peking is hij 36. Hoe de wereld er dan uitziet: geen idee. Op 1 ding na: Jorrit Bergsma doet over vier jaar gewoon mee aan de 10 kilometer. Kramer en Bloemen zijn dan vast gestopt. Bergsma niet. Die schaatst gewoon door. En wint goud.

Tijs van den Brink is presentator van Dit is de Dag