Een nieuwe Nederlandse horrorfilm

De minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet Den Uyl stelde zich begin jaren '70 van de vorige eeuw strijdbaar op tegen de dictatuur waaronder Griekenland toen zuchtte. Na de val van de kolonels werd hij beloond met een naar hem vernoemd plein in Athene.

Naar Mark Rutte of Jeroen Dijsselbloem, twee andere Nederlanders van wie de naam de Grieken bekend in de oren zal klinken, zal niet gauw een plein vernoemd worden. Nog geen steegje in een achterbuurt van Piraeus, vermoed ik.

Rutte, wiens loze mantra 'geen cent naar de Grieken' nog nagalmt sinds de verkiezingen van 2012, en Dijsselbloem die als voorzitter van de Eurogroep draconische bezuinigingen afdwong in de bakermat van onze democratie, populair zijn ze zeker niet.

Solidariteit

Aan dat lijstje van afschrikwekkende Nederlandse namen kan sinds deze week die van Ankie Broekers-Knol worden toegevoegd. De staatssecretaris van Justitie die het woord solidariteit een hele nieuwe inhoud wist te geven door de komst van een paar minderjarige vluchtelingen tegen te houden.

Nu hebben we toch al weinig last van solidariteit met Griekenland, het land dat het gewicht van een enorme vluchtelingenstroom sinds de veelgeroemde Turkije-deal alleen moet dragen. Er waren ooit afspraken om die vluchtelingen over Europa te verdelen, maar als ze dat in Hongarije, Polen, of andere parels van rechtsstaten niet willen, dan hoeven wij Nederlanders toch zeker ook niet…

Broekers' partij, de VVD, kiest sowieso al liever voor opvang van vluchtelingen 'in eigen regio', waarbij 'eigen regio' staat voor: 'dondert niet waar, als het maar niet hier is'. Coalitiegenoten CDA en ChristenUnie (die van 'laat de kinderen tot mij komen') blijven ook te stil over deze groep vluchtelingen, die overigens wel mondjesmaat worden opgenomen door gidslanden als Portugal, Kroatië en Litouwen.

Corona

Let wel, het gaat hier om alleenstaande kinderen die zonder goede opvang acuut bedreigd worden door geweld, mensenhandel, gedwongen prostitutie en nu ook nog corona. Open brieven van prominenten en uitnodigingen van tientallen gastvrije burgemeesters, onder wie ook partijgenoten van de staatssecretaris, zijn aan dovemansoren gericht. De oplossing van Broekers-Knol, het Nederlandse voogdijsysteem exporteren, zal als het al een oplossing is de nodige tijd vergen, die er niet is.

Wat is dat toch, met VVD-staatssecretarissen van Justitie? Na het roemloos aftreden van Fred Teeven, slachtoffer van zijn eigen bonnetjesbeleid, en dat van Mark Harbers, die zijn cijfers weer op een andere manier niet op orde had, dacht men in Ankie Broekers-Knol eindelijk een kundige vervanger gevonden te hebben.

Haar conduitestaat was goed, jurist en een zeer gewaardeerd voorzitter van de Eerste Kamer. Maar nu blijkt dat het managen van een clubje dor hout (of heb ik Marianne Zwagerman niet goed begrepen?) toch heel iets anders is dan het voeren van een humaan asielbeleid.

Buschauffeur

Het naar hier halen van vluchtelingen die het nodig hebben lukt haar trouwens al net zo min als het terugsturen van mensen voor wie dat niet geldt. Een afspraak maken met haar Marokkaanse collega is al te hoog gegrepen, zoals bleek voordat de coronacrisis het asielbeleid van de voorpagina's verdreef.

Mocht de Tweede Kamer ooit nog toekomen aan het beoordelen van deze staatssecretaris, dan vrees ik wel een beetje voor haar toekomst. De carrière van Fred Teeven is uiteindelijk weer aardig op de rails gekomen, hij floreert als buschauffeur en debuteerde onlangs als acteur in de Nederlandse griezelfilm House of No Limits.

Op lijn 147 zie ik Ankie niet zo snel verschijnen, maar een rolletje in een horrorfilm, dat moet er nog wel inzitten. Ze lijkt momenteel in elk geval succesvol te auditeren.

Wim van Klaveren is redacteur bij De Nieuws BV

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.