Over links

Na de desastreus verlopen Provinciale Statenverkiezing was SP-voorzitter Ron Meyer kraakhelder: "We moeten de boel weer politiek in de fik zetten." Dat is prima gelukt, helaas sloeg het vuur wel naar binnen. Europees is de SP nu zelfs weggevaagd.

Molotovcocktail

Ook is Meyer erin geslaagd om een molotovcocktail bij de linkse samenwerking naar binnen te gooien. Eerst door snoeihard PvdA'er Frans Timmermans in een campagnespotje aan te pakken en daarna was de SP te beroerd om de PvdA en/of GroenLinks aan een restzetel te helpen in de senaat. Het is daarom verstandig dat partijvoorzitter Ron Meyer nu de eer aan zichzelf houdt en zijn vertrek aankondigt.

Alleen stom dat hij nog voorlopig aanblijft 'om de boel ordentelijk over te dragen'. Dat klinkt aardig, maar daarmee blijft hij partijleider Lilian Marijnissen voor de voeten lopen. Zij moet nu de kans krijgen om de regie te pakken en haar leiderschap kleur te geven. Want als Marijnissen niet snel een frisse doorstart maakt, is het ook voor haar te laat.

Een stapel rotsblokken

Bij GroenLinks hebben ze andere zorgen. Op het uitgestippelde pad naar het Torentje ligt namelijk in een keer een stapel rotsblokken. Het begon met het uitblijven van een megaklapper bij de Statenverkiezingen. Idem dito bij de Europese verkiezingen, waar zelfs de PvdA de partij voorbijschoot. Pijnlijk voor Jesse Klaver, want dat past niet in het plaatje van hem als de grote man op links. Hij koestert het beeld van de grootste op links die bij de volgende Kamerverkiezingen, als onvermijdelijke premiers-kandidaat, het op gaat nemen tegen Rutte of een andere rechtse frontrunner.

Daarvoor moet je dan wel op zijn minst met gemak de linkse concurrentie aftroeven en in de peilingen eens door de grens van de 20 zetels heen breken. Is GroenLinks wellicht het momentum kwijt? Zo komt de groene partij bij de totstandkoming van het klimaatakkoord ook maar niet aan de bal. De coalitie doet het liever zelf. Lachend samen met Klaver op de foto gaan is voor VVD en CDA in de concurrentiestrijd met Forum domweg veel te link.

Glansrol voor Asscher

Zo’n glansrol wordt de PvdA van Lodewijk Asscher bij een eventueel pensioenakkoord wel gegund. De coalitie hoopt zo in een klap steun te verwerven bij de vakbond en bij een partij met genoeg zetels in de senaat om het kabinet te stutten. En dankzij Frans Timmermans valt er weer eens wat te juichen en is het geloof in een comeback groeiende. Timmermans blijkt de electorale defibrillator, waarnaar de partij al een tijdje zocht. Het is een raar oord dat Binnenhof, de grens tussen politiek klinisch dood en springlevend is tegenwoordig flinterdun. Overigens een even hoopgevend als beangstigend gegeven.

Voor alle drie de linkse partijen geldt in ieder geval dat er op de inhoud zich genoeg kansen aandienen. De periode van de (neo-liberale) heiligverklaring van het bedrijfsleven lijkt immers voorbij. Eerlijke belastingen, meer (staats) tegenmacht in de strijd met de grote techreuzen en farmaceuten en een actievere overheidsrol bij woningbouw. Zo maar wat actuele thema's waar links toch goed mee uit de voeten moet kunnen. Voor mij reden genoeg om de komende tijd weer wat vaker over mijn linkerschouder te kijken.

Over Joost Vullings

Joost Vullings is politiek commentator voor EenVandaag op radio en televisie. Iedere dinsdag beschouwt hij de politieke ontwikkelingen in Den Haag en in de rest van het land.