Wie niet voor Frankrijk juicht is gek

Allez Les Bleus! Nooit gedacht dat ik die zin nog eens welgemeend op zou schrijven. Normaal gesproken heb ik het niet zo op de stokbrood etende kaasliefhebbers, maar dit jaar kan ik niet anders. Sterker nog; ieder weldenkend mens moet de Haantjes een warm hart toedragen. Hoewel, de Kroaten hebben wat dat betreft natuurlijk een uitzonderingspositie.

Nee, Frankrijk speelt niet het mooiste voetbal en eerlijk gezegd word ik ook niet vrolijk van de arrogantie-boost die een wereldkampioenschap aan de Fransen zou geven. Toch wegen die nadelen bij lange na niet op tegen de voordelen van een Franse wereldtitel. En die hebben maar weinig met voetbal te maken.

Portemonnee

Alleen al voor onze eigen portemonnee is een juichend Frankrijk pure winst. Het land is de op twee na grootste economie van Europa en heeft daarmee ook behoorlijk effect op de onze. Uit eerdere edities blijkt dat de winnaar van een WK profiteert van een winnaarshupje. Dat wil zeggen dat de aandelenmarkten positiever reageren en zelfs de economische groei een jaar na winst zo’n 0,8 procent hoger is dan je mag verwachten.

Kroatië kan zo’n winsthuppeltje natuurlijk ook prima gebruiken, maar de effecten op de rest van Europa zullen veel kleiner zijn. Dat is ook precies waarom zo’n WK-winst voor Frankrijk ons zo goed uitkomt, de verliezers van een finale doen het economisch gezien namelijk aanzienlijk minder goed. De aandelenmarkt van een verliezend finalist is de eerste drie maanden na de finale zelfs 5,6 procent slechter af dan je mag verwachten. Het zijn weliswaar slechts correlaties, maar ieder plusje in de economie is mooi meegenomen.

Cohesie

Daarnaast zou een gewonnen finale Frankrijk een behoorlijke boost kunnen geven aan sociale cohesie. Het team heeft de meest diverse achtergrond van alle WK-deelnemers. Liefst 78,3 procent van het elftal heeft een migranten-achtergrond. De successen van het diverse Duitse elftal van de afgelopen edities lieten al zien dat winst kleurenblind maakt. Het land kreeg een positiever kijk op migranten. En zelfs als dat Duitsland-effect uitblijft, is er hoop. Uit onderzoek naar Afrikaans voetbal blijkt dat mensen na het winnen van wedstrijden zich veel meer in nationale dan etnische termen identificeren.

Frankrijk kan zo'n effect ook hard gebruiken. Alleen al bij de presentatie van het team werd een giftige discussie gevoerd over het gebrek aan 'echte' Fransen in de selectie. Terwijl de andere helft van het land zich druk maakte over het ontbreken van Karim Benzema in de selectie, daar konden immers enkel racistische redenen aan ten grondslag liggen. Een beetje lucht in dat debat kan geen kwaad.

Morele plicht

Nog los van die aantoonbare voordelen heb je de morele plicht om niet voor de underdog, Kroatië dus, te juichen. Uiteindelijk is de verdeling van geluk en feestvreugde veel hoger als Frankrijk met de gouden plak naar huis gaat. Het Balkanland is sowieso al in extase. Deze ploeg had al niet verwacht de finale te halen, een titel zou pure bonus zijn. Verliezen Modric en zijn mannen dan worden ze alsnog gehuldigd. Een verliespartij is dus eventjes zuur, maar geen nationaal trauma.

Voor Frankrijk staat meer op het spel. De spelers staan hoger aangeschreven, het team, het land en eigenlijk de wereld verwachten winst. Een verliespartij doet dan extra pijn. Het is geen tegenvaller, maar een afgang. Waar de Kroaten bij verlies na een snik en een kater op de schouders door de straten van Zagreb worden gehost, krijgen de Fransen de hoon van hun land en de wereld over zich heen. Kortom als Frankrijk wint, is uiteindelijk iedereen gelukkig.

Zeg nou zelf: als het algehele geluk van de wereld groter wordt, een verdeeld land misschien iets dichter naar elkaar toe groeit en we er wellicht nog een beetje financieel op vooruit gaan dan moet je wel voor Frankrijk zijn. Daarom Allez Les Bleus!

David van der Wilde is politiek redacteur voor De Nieuws BV