Voortaan zijn in Turijn verkeersborden niet alleen Italiaans

Zelfs voor Angelo van Schaik is het Piëmontees onverstaanbaar. ''Dat geldt ook voor de gemiddelde Italiaan die verder dan 100 kilometer van Turijn woont. Piëmontees wordt gesproken in Piëmont, in het noordwesten van Italië, de regio tegen de Franse grens aan. Dus er zitten Franse, of eigenlijk Gallische, invloeden in, maar, zo heb ik even opgezocht, ook Keltische en Latijnse. Het was de taal die het eerste parlement in Italië in 1861 sprak, dat stond in Turijn, en ook de koningen van Italië spraken het Piëmontees. Door inwoners van de regio wordt het beschouwd als een taal, maar voor buitenstaanders is het een onverstaanbaar dialect.''

En dat klinkt zo:

''Voor de Lega, de partij die deze beslissing heeft doorgedrukt, is dit heel belangrijk.'' Deze partij hecht heel erg aan lokale en regionale symbolen en tradities, legt de correspondent uit.

''In andere delen van Italië zijn straatnaamborden ook tweetalig, maar dan gaat het om gebieden met erkende minderheidstalen, zoals in Zuid-Tirol daar zijn de borden ook in het Duits. In Valle D’Aosta in de Alpen zijn ze in het Frans. En in delen van Calabrië, helemaal in het zuiden, zijn straatnaamborden in het Arbaresh - een oude vorm van Albanees dat daar gesproken wordt. Maar nu gaat het om een dialect, dat officieel niet als taal erkend is.''