Na 82 jaar eindelijk een namenlijst van slachtoffers Rotterdams bombardement

Rotterdam was in de dagen na het bombardement in 1940 een complete chaos, zegt Schulze. Overal werden wel lijsten met namen bijgehouden, zoals bij de begraafplaats en het ziekenhuis, maar er was geen overzicht. Daaropvolgend besloten de Duitse bezetters dat de namen van de slachtoffers niet opgeschreven hoefden te worden. Dit deden ze volgens Schulze zodat niet bekend werd hoeveel mensen er waren omgekomen.

Toen na de oorlog de focus van het land lag op de wederopbouw, verdween het documenteren van de slachtoffers naar de achtergrond. Dit gebeurde pas vanaf 1980, na de eerste herdenking van het bombardement in Rotterdam.

Familieverhalen

Omdat er geen duidelijke documentatie was over de slachtoffers van het bombardement, deed Schulze, in samenwerking met het Stadsarchief Rotterdam, een oproep aan nabestaanden om hun familiegeschiedenis te delen. De verhalen van families en de informatie die beschikbaar was vanuit begraafplaatsen en kranten werden samengevoegd voor het bewerkstelligen van de lijst.

Puzzelstukjes

Na de oproep van het Stadsarchief vielen voor De Groot puzzelstukjes in elkaar. Na een duik in de familiegeschiedenis van zijn moeders kant kwam De Groot erachter dat een deel van zijn familie allemaal op dezelfde dag in de oorlog was overleden, namelijk 24 juni 1940. Na contact met het Stadsarchief bleek deze datum niet de dag van overlijden te zijn. In werkelijkheid waren de familieleden allen omgekomen tijdens het bombardement op 14 mei.

Antwoorden en afsluiting

Schulze sprak voor het onderzoek veel nabestaanden over hun persoonlijke verhalen. "Dat kon soms heel emotioneel worden", aldus de samensteller. Met deze lijst wil Schulze niet alleen de slachtoffers een naam geven, maar ook antwoorden bieden aan generaties van na het bombardement. "Men kan zo hopelijk iets afsluiten", aldus Schulze.