Wat zijn de verschillen met eerdere boerenprotesten?

Voortdurend gericht op expansie

Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog hebben wij volgens Van der Ploeg te maken met een grote omvorming in de landbouwsector –een omvorming die ook vandaag de dag nog steeds van invloed is. "Dan wordt een deel van de landbouw wordt stap voor stap geïndustrialiseerd," legt Van der Ploeg uit.

"Bedrijven worden steeds groter, men past de nieuwste technologieën toe. De landschappen waarin men opereert worden gestandaardiseerd, de biodiversiteit verdwijnt uit de velden. De natuur wordt ook omgebouwd – je krijgt omgebouwde koeien, omgebouwde, gemodificeerde planten. Er ontstaat een heel nieuw type landbouw, die opereert als een pure financiële en technische operatie."

Van der Ploeg zegt dat die nieuwe soort landbouw sinds de jaren ’50 voortdurend is gericht op expansie. En dat botst volgens hem steeds meer met de ecosystemen en de samenleving kan.

'Men wist wat men wilde'

De modernisering van de boerensectoren leiden al in 1971 en in 1989 tot massale protesten. Over de protesten in 1989 vertelt Van der Ploeg: "Toen zeiden de boeren: 'we willen een meer democratische procedure', terwijl de ondernemers van nu de democratie bijna afwijzen. Die zeggen: 'we hebben geen boodschap aan wat het parlement besluit, we willen onze eigen zin doordrijven'. Dat is een markant verschil."

Een ander groot verschillen tussen de protesten van toen en van nu, is dat de eerdere protestgolven, volgens Van der Ploeg, zich nog lieten kenmerken door een duidelijk programma. "Men wist wat men wilde. Men wilde hogere prijzen, een andere ruilverkaveling procedure, of de waterschappen anders laten opereren. Er was een duidelijk programma."

Alleen maar afwijzing

Van der Ploeg: "Er is nu alleen maar afwijzing. De beweging van nu, van Farmers Defence Force, die kenmerkt zich door het categorisch afwijzen. Ze wijzen het bestaan van de stikstofcrisis af. Ze wijzen mogelijke oplossingen af. Ze wijzen het recht van ministers en het parlement om zich hier over te buigen af."

Er wordt volgens Van der Ploeg niks gevraagd in positieve zin, en daarom "is er ook geen onderhandelbaarheid en is het bereiken van een compromis heel moeilijk. En dat draagt ook bij aan het explosieve van de huidige situatie".