Journalisten deden hun werk niet in interviews met Hitler

"Om een gesprek met de Führer te krijgen, wat bijna niet werd gedaan, werden voorwaarden gesteld", vertelt historicus Ewoud Kieft. De journalisten mochten geen notitieblokje mee en geen kritische vragen stellen. "Ze bleken ook best veel sympathie te hebben met antisemitisme."

Zorgvuldig gekozen kranten

Niet alleen de gestelde voorwaarden, ook de keuze voor kranten speelde een belangrijke rol, legt historicus Frank Seberechts uit. "Hitler liet zich al vroeg omringen door mensen die goed op de hoogte waren van de buitenlandse pers. Zij kozen zorgvuldig mee uit wie belangrijk was."

De kranten die werden gekozen waren voornamelijk gerenommeerde kranten om een bepaald publiek te bereiken. "Degene die al extreem rechts waren, hoefde hij niet meer te overtuigen." En dus bleef Hitler weg van media die aan fascisme werden gerelateerd.

Kritische Joodse journalist

In 1931 vond een interview plaats met een joodse journalist die Hitler wél kritisch bevroeg. Deze was binnengedrongen na een toespraak en ging na afloop naar Hitler toe en vraagt om een interview. Hitler stelt eerst de vraag: 'ben je een joodse journalist'. Waarop de journalist niet met 'ja' of 'nee' antwoordt, maar met 'ik ben Amerikaans journalist'.

Seberechts: "Het eerste wat die man doet, is kritische vragen stellen. Hitler slaagt er op een meesterlijke manier in de netelige vragen te ontwijken." Hitler wist niet dat het voor een joodse krant was, maar had op dat moment zijn toon al gematigd. "Hij is nog altijd tegen Joden, maar probeert dat beter te verpakken."

Hitler en nepnieuws

In verschillende interviews deed Hitler andere beweringen, die door de journalisten niet gecheckt werden. Als het ware verspreidde Hitler nepnieuws. "In 1935 zegt hij tegenover een Engelse krant: met Polen ben ik niks van plan. Later zegt hij hetzelfde over Oostenrijk. Terwijl toen al heel duidelijk was in Mein Kampf wat hij van plan was met die landen."

In Mein Kampf beschreef Hitler eerder al dat feitelijkheid losgelaten moet worden, zegt Kieft. "Alleen een stelletje wetenschappers maakt zich daar druk om. De grote massa wil een mooi verhaal. Goed-slecht, zwart-wit."