Griet Op de Beeck: 'Schrijver zijn is toch ook wel een behoorlijk heftig beroep'

Jij mag alles zijn

"Ik zou dat niet alleen aan een kind adviseren, maar ook enorm aan een volwassene", vervolgt de schrijver. "Binnen de normen waarin we respectvol met elkaar omgaan, vind ik wel dat alles moet mogen. Ik merk toch dat heel veel volwassen mensen daar ook nog heel erg mee vechten. Het blijkt ontzettend moeilijk, zeker voor kinderen die bepaalde dingen niet hebben meegekregen.

Ik hoop dat ik zelf nu stilaan wel weet dat mijn leven van mij mag zijn. Ik ben binnen het gezin altijd degene geweest die heel erg probeerde om alles en iedereen met elkaar te verzoenen en de vrede zoveel mogelijk te bewaren of terug te installeren. En dat is een heel drukkende positie om in te verkeren. Durven zeggen, ik ben er ook nog en dit leven is van mij , dat heb ik echt moeten leren."

'Corona heeft er ingehakt'

Anderhalf jaar corona heeft er bij Op de Beeck echt ingehakt. "Het heeft een aantal vragen heel erg pertinent gemaakt. Ik besefte opeens dat de verwezenlijkte kinderdroom van schrijver te mogen zijn, toch ook wel behoorlijk heftig is om als beroep te hebben. In eerste instantie omdat het zo allenig is. Je doet het in je eentje, elke beslissing, en dat zijn er een stuk of honderdzevenendertig per bladzijde, maak je in je eentje."

"Je moet ook altijd zelf de moed bij elkaar schrapen om er maar weer eens voor te gaan zitten. Er zit verder niemand op te wachten of achter je gat om te zeggen, maak er 's werk van. En dat vraagt toch best wat van een mens. Bovendien wát je dan produceert is van een dergelijke kwetsbaarheid en daar mag iedereen dan maar zo van alles van vinden. En voor jezelf is het natuurlijk sowieso nooit goed genoeg."

Het succes van de eerste boeken

Op de Beeck: "Als mensen naar me toekomen en zeggen dat ze mijn boeken graag lezen, refereren ze eigenlijk altijd aan mijn eerste twee boeken: Vele hemels boven de zevende en Kom hier dat ik u kus. Ik vind dat zelf niet per se mijn beste boeken, ik denk dat ik in ieder boek wel weer iets geleerd heb, dat zich vertaalt in het nieuwe werk. Maar dat creëert wel een beetje het gevoel van: goh, doet het er dan nog toe dat ik er nu nog een schrijf? Dat heeft me erg doen wankelen en onzeker gemaakt: kan ik dat schrijven nog aan?

Ik was bezig met het derde deel van de trilogie. De andere twee delen raakten aan het thema van misbruik, maar ze gaan in mijn idee nog over veel meer. Maar in dit deel moest het er dan echt van komen. En dat was behoorlijk heftig. Ik heb een stuk geschreven. En toen kwam die lockdown. En toen dacht ik: jemig, buiten is het allemaal ze donker en desolaat, en ook wel angstig, zeker zo in het begin. En dan ga ik achter die computer zitten en dan is daar nog meer ellende, dat trek ik niet."