Hoe je zonder wortels toch een thuis opbouwt
- Nieuws
- Hoe je zonder wortels toch een thuis opbouwt
Anne-Fleur van der Heiden (32) studeerde aan de hotelschool, was autoverkoper en besloot schrijver te worden. Haar debuutroman Klaproos ging over een meisje met verslaafde ouders. In Kunststof praat ze over haar poëziebundel Zaailingen die deze week verscheen.
Video niet beschikbaar
Haar naam doet eerder vermoeden dat ze een hockeymeisje is, dan dat ze opgroeide bij verslaafde ouders. Anne-Fleur: "Misschien had ik beter een pseudoniem kunnen nemen. Ik spreek ABN en heb hotelschool gedaan, dus toen ik mijn manuscript onder de aandacht wilde brengen waren mensen een beetje huiverig ten opzichte mij. Wie is dit en waarom lacht ze altijd?"
"Als kind voelde ik wel dat er thuis iets niet klopte. Op school liep het een beetje uit de hand, omdat ik verhalen begon te verzinnen. Dat mijn vader was neergestort met een vliegtuig, dan hoefde ik niks meer over hem te vertellen. Over mijn moeder zei ik dat ze een fotomodel was. Niet helemaal gelogen, overigens."
Verslaafde moeder
"Ze is een heel kunstzinnig type en stond model voor schilders", vertelt Anne-Fleur over haar moeder. "Heel extravert, ik vond haar alleen maar heel erg knap. Als mensen ons samen op straat zagen zeiden ze tegen haar: 'is dat je kleine zusje?' Maar ze was verslaafd aan heroïne in die tijd, net als mijn stiefvader. Pas veel later zag ik dat er ook veel liefde was tussen hen. Op mijn achtste ging ik bij mijn opa en oma wonen. Inmiddels is mijn moeder helemaal clean en is ze weer in mijn leven."
Anne-Fleur van der Heiden beschreef de verhalen uit haar jeugd in de roman Klaproos, die in 2018 verscheen. Nu is er de dichtbundel Zaailingen waar ze vanaf het begin van haar schrijverschap aan werkte.
De dagregel
"Op de Schrijversvakschool leerde ik dagelijks mooie woorden en regels opschrijven. Je bent bewust of onbewust met een bepaalde thematiek bezig, daar ga je aan pulken. Het gebeurt heel zelden dat het er in een keer uitkomt. Maar verschillende 'dagregels' bij elkaar vormen vaak een gedicht. Dat ontvouwt zich dan langzaam aan mij."
De kleinste versie van mij eet mij op
Graag was ik als walruskalf geboren
"Schrijven is voor mij een manier om te onderzoeken hoe de dingen in elkaar steken. Los van met taal bezig bezig zijn, wat op zich al heel prettig is. Heel fijn om in een paar regels iets te kunnen neerzetten. Een mind blowing moment is het, dat je hypofyse wordt gekieteld.
In de wereld waar ik werk, op een kantoor als directiesecretaresse, wordt mijn werk niet altijd begrepen. 'Zijn dat dan poesie-versjes' wordt er gezegd, of dan word ik een snob gevonden. Mijn vriend -die comedian is- vindt het heerlijk om de draak te steken met hoe dichters met hun werk omgaan; heilig en verheven. Ik wil vooral mensen enthousiast maken. Met poëzie het leven vieren en bewenen, dat is wat ik wil."
Fragment uit gedicht:
Aambeeldhoofd
Sterfscènes onder de douche bedenken
Een lichaam zwaar als een hond met een doorweekte vacht
een stem die zegt dat het nooit lukken zal
Gerelateerd
