'Over goede spionnen hoor je niets: die zijn nooit ontmaskerd'

{podcast audio="124212" caption="Nooit Meer Slapen: Filmmaker Annette Apon:" }

Spionnenfilm

Annette Apon wilde altijd al een spionnenfilm maken. "Een spionagefilm gaat altijd over iets wat onthuld moet worden, en er is een spion die met veel gevaar dat geheim moet onthullen. Dat is de dramatisch motor. Een spionagefilm is voor mij een perfect film. Want alle ingrediënten voor spanning zitten er in." Toen Annette Apon het verhaal van Leonie Brandt las wist ze het meteen: dit is het.

Juiste tijd, juiste plek

"Tijdens de eerste wereldoorlog was er in Duitsland heel veel schaarste. Leonie woonde net over de grens in Limburg. En daar begon het: het stiekem smokkelen van goederen over de grens. Ze voelde zich enorm beklemd in Limburg en wilde daarom graag naar Amsterdam, daar hoopte ze zich te kunnen ontplooien."

Zodoende kwam ze naar Amsterdam waar ze eigenlijk per toeval actrice werd. "Het toeval was er wel, maar ze heeft er tegelijkertijd ook alles aan gedaan om in contact te komen met acteurs en daarmee bevriend te raken", vertelt Annette Apon. "Dus toen het voorstel kwam om iemand te vervangen, stond zij op de juiste plek."

Victoria Hotel

"Leonie en haar mede acteurs gingen op tournee, ze konden niet alleen bestaan in het theater in Amsterdam. Ze namen dan de trein en tijdens het wachten op die trein zat ze dan in het Victoria Hotel tegenover Centraal Station. Dat hotel was vroeger een erg chique plek." Daar papte ze aan met belangrijke figuren, kwam ze er steeds beter achter wat er allemaal gaande was.

Ze praat zich binnen bij de Nederlandse en de Duitse inlichtingendienst. En werd zo dubbelspion. Dit deed ze in overleg met de Nederlandse dienst. "Ik neem aan dat de overheid heel goed in de gate had wat er gaande was. Maar uiteindelijk raakte Leonie Brandt verstrikt in het web van spionage."