Schrijver Marja Pruis: 'Ik ben voor heel veel bang'

'Een beetje licht masochisme is me niet vreemd'

In haar stukken rolt Marja Pruis niet expliciet haar hele biografie uit, maar in de kleine zinnetjes wordt duidelijk wat haar zelfbeeld is en hoe zij zich tot de wereld verhoudt. Ze schrijft haast verhullend en openbarend tegelijk. Marja: "Het is wel iets wat me natuurlijk afgaat. Je zegt iets, maar je zegt het ook net niet.

Ik denk dat ik een hekel heb aan conflicten. Ik zoek een manier om mezelf wel te expliciteren, maar net dat het wel dragelijk blijft voor iedereen. Dat verbergen heb ik altijd wel een beetje gehad."

Een voorbeeld

Ze is een opvallende schrijver, die zich onopvallend gedraagt. Voor een nieuwe generatie schrijvers, journalisten, dichters, onder wie veel vrouwen is ze een groot voorbeeld en drijft ze mee op de zoveelste feministische golf.

"Ik kwam daar best laat achter. Ik schrijf al tientallen jaren, maar ik zie mezelf ook wel als een laatbloeier. Iemand die eigenlijk altijd een beetje in de veilige hoek zat. De Groene Amsterdammer is niet niets, maar het voelt als een veilige hoek."

'Ik ben voor heel veel bang'

Hoeveel moed heeft een mens, is vraag die onder veel stukken van de schrijver ligt. "Ik vind mezelf best wel een bang en paniekerig iemand, maar ik vind het ook zo koket om dat te zeggen. Ik ben ook een volwassen vrouw. Dat zeg ik wel twintig keer per dag tegen mezelf. Kom op.

Ik vind het lastig. Eigenlijk denk ik dat ik gewoon tegen alles opzie. Dat is mijn bestaan. Ik ben voor heel veel bang."

Papieren wereld

Marja neemt graag haar toevlucht tot de literatuur. "Ik denk echt wel eens, kom toch uit die boeken vandaan. Het is wel echt een papieren wereld waar ik in zit. Ik heb me daar echt in teruggetrokken."