Yannick Jozefzoon over acteren: 'Het is bijna spiritueel'

'Energie liegt niet'

Het begon allemaal met de schoolmusical. Hij speelde de rol van Dodger in Oliver Twist. De rol van straatschoffie was hem op het lijf geschreven, vertelt Yannick in Kunststof: "Dat voelde zo goed, ik kreeg ook zoveel positieve reacties. Mijn tante zei: ‘Weet je wat jij moet doen? Je moet je inschrijven bij een castingbureau.’ Zo gezegd zo gedaan." Al snel kreeg hij een rolletje in een televisieserie Nieuwe Ouders. "Toen wist ik het gewoon. Ik moet mijn havo halen, dan kan ik naar de toneelschool."

Ondertussen is hij een acteur die vol bravoure door de filmwereld stapt. "Ik ben wel iemand die barst van het zelfvertrouwen." Vanzelfsprekend was dat niet. "Dat is gegroeid. Ik weet nog, op de toneelschool, tijdens mijn allereerst presentatie was ik zo bezig mezelf te bewijzen, met het ‘goed willen doen’, dat ik helemaal dichtsloeg. De gedachten zijn altijd leidend, energie liegt niet. Als ik heel erg gefocust ben op ‘ik moet het goed doen, ik wil mijzelf bewijzen’, dan is dat de energie en de frequentie die ik uitstraal. De camera ziet dat, het publiek voelt dat."

Genieten van spelen

Pas in het derde jaar van de toneelschool slaagde hij erin een switch te maken. "Ik had een presentatie van een toneelstuk, dan komen de docenten kijken. Ik was alleen in een repetitie lokaal en zette een nummer aan van Stevie Wonder; Ribbon in the sky. Ik luisterde, de muziek was een soort van schietgebed. Ik moest huilen en dacht: ‘Als het verkeerd gaat of als ik door de mand val, dan is het maar zo. Ik ga gewoon plezier hebben en mijn best doen.' Er viel iets van me af, ik kon genieten."

En dat genieten doet hij nog altijd, of hij nu op de planken staat of voor de camera. "Als ik auditie ga doen of als ik ga spelen, dan mogen mensen naar mij kijken. Ik ga mijn ziel bloot geven voor het publiek, en dat is iets kostbaars, dat is wat waard. Zij kijken naar mij en ik doe het voor mezelf en niet voor hen."

'Acteren is bijna spiritueel'

Als acteur moet je kunnen ontspannen. Yannick trekt een vergelijking met Mohammed Ali. "Die man was volledig ontspannen, die was aan het dansen door de ring. Als je krampachtig met die stoten bezig bent, dan ben je niet snel, niet beweeglijk, dan ben je altijd te laat, dan loop je achter de feiten aan." Datzelfde geldt voor acteren. "Het is een bijna spiritueel ding. Het is een soort van life skill. Dat is het mooie eraan. Al de dingen eromheen, dat je op tv komt over rode lopers loopt, allemaal leuk, maar dat is niet waar het voor mij over gaat."

In Berlijn wacht hem, zoals hij zelf zegt, een groot netwerk orgie. In een paar dagen tijd zal hij zichzelf moeten tonen aan een keur van internationale producenten en casting directors. Onder de indruk lijkt Yannick nog niet te zijn. "Ik laat me gewoon verrassen ik ga er open in. Misschien ontmoet ik nog leuke inspirerende mensen."