De tweelingbroers van Tangarine: 'Als tweeling loskomen van elkaar is bijna een levensdoel'

Bijna 15 jaar geleden debuteerden Arnout en Sander Brinks als Tangarine, de zingende tweeling uit Assen, Drenthe. Inmiddels wonen ze in Zwolle, zijn ze allebei vader geworden, maar zingen en muziek maken doen ze nog steeds samen.

Arnout: “We waren denk ik 11 à 12 jaar toen we de gitaar oppakten en die echt leerden bespelen. Zingen deden we al veel eerder. Sander begon als eerste met gitaarspelen.” Sander: “We zaten op de basisschool toen zongen we liedjes van Simon en Garfunkel, à capella. De leraren waren echt enthousiast.”

Arnout: “Sommige kinderen houden van voetbal, darten, van toneel en wij hielden van zingen, van muziek maken. Je vindt het gewoon leuk, je gaat het doen en toen werd het ons vak. En in 2013 braken we door, we werden huisband bij De Wereld Draait Door, we maakten het album Seek & Sigh."

Voor het eerst niet gelijk op

Sander: “Het belangrijkste en heftigste wat er voor mij sindsdien is veranderd, is de geboorte van mijn kind, mijn zoontje.”

Arnout: “Ik zat destijds midden in een scheiding. Toen ging het voor het eerst niet meer gelijk op tussen ons. Het was voor ons heel erg vreemd, want we waren altijd zo gewend dat alles wat we meemaakten, wat we deden, gelijk ging. Ook als het erge dingen waren, dan maakten we dat samen mee, hadden we een beetje gelijke emoties.

En toen was het ineens een heel vreemd ding: Sander kreeg een kind, ik zat middenin een scheiding. Ik voelde me diepongelukkig en Sander was heel erg gelukkig. Het was echt de allereerste keer dat wij in zulke verschillende, extreme emoties zaten. Ik vond dat ook wel eenzaam. Het is uiteindelijk ook een positieve les geweest.

Wij als tweelingbroers zijn ons nu veel meer bewust van wat we aan elkaar hebben. Van wat ons echt een eeneiige tweeling maakt. Eeneiige tweelingen groeien over het algemeen echt heel close met elkaar op.”

'Als tweeling loskomen is bijna een levensdoel'

Sander: “Het doel van een tweeling is haast om los te komen van elkaar, dat is bijna een soort van levensdoel. Die scheiding en die geboorte hebben ons wat dat betreft wel geholpen, om wat losser van elkaar te komen.”

“En je wilt dat niet hè", vult Arnout aan. "Het is niet zo dat je als tweeling denkt: nou, wij moeten echt even nodig wat los komen van elkaar. Want het is heel veilig, heel prettig. Maar ik denk dat het voor ons als tweelingbroers best gezond is geweest dat dit is gebeurd.”

7 minuten verschil, weldegelijk de oudste

Arnout is de eerstgeborene, en neemt nog steeds het voortouw. Arnout: “Het is heel gek, je hebt natuurlijk dezelfde leeftijd. Als ik met iemand anders op dezelfde dag geboren zou zijn dan zeggen ze, je bent even oud. Maar bij tweelingen, als je 7 minuten eerder wordt geboren, ben je ouder, en dat hoor je dan ook je hele leven. Het is heel gek, we zijn even oud, maar ik voel me ook iets ouder.”