In de Boekenpodcast: liefdesverhalen en romantische onderzoeksjournalistiek

De ontdekking van Urk, van Matthias M.R. Declercq

Matthias M.R. Declercq, een Belgische schrijver. Jellie vertelt dat ze aanvankelijk sceptisch was: "Wat moet een Vlaming nou op Urk?" Maar ze was meer dan verrast. Jellie: "Juist omdat deze jongeman zo volkomen buitenstaander is, is die zo rigoureus te werk gegaan."

De schrijver heeft zijn leven in Gent gedag gezegd en is een half jaar lang bij een gereformeerd gezin in Urk gaan wonen. "Zo heeft hij Urk op een ongelooflijke manier leren kennen."

"Matthias werd voor zijn werk als journalist bij een krant naar Urk toegestuurd in 2009, omdat daar een moord was gepleegd. Hij voelde zich zo'n rampenjournalist die even ingevlogen werd, snel verslag moest doen en weer moest vertrekken om zijn verhaaltje in te leveren. Op de een of andere manier was hij toch geïntrigeerd geraakt door dat dorp en besloot jaren later terug te gaan, alleen nu op een goede manier, die meer bij hem past."

Declercq beschrijft in zijn boek de drie grote onderwerpen van Urk: de kerken, de kotters en de cocaïne. "Je verdwijnt met hem in die kerk, in die religieuze gemeenschap. Hij praat ontzettend veel met mensen en hij komt ook terecht bij illegale feesten waar cocaïne rondgaat en ontzettend veel drank."

"Matthias gaat een week lang mee met kotters en beschrijft zo mooi en bijna romantisch wat dat betekent, om met z'n allen op zo'n boot te zitten." Hij schrijft ook over de gigantische visindustrie die daar is, waar tienduizenden mensen uit Oost-Europa werkzaam zijn.

Inmiddels heeft misschien wel heel Urk dit boek verslonden, vertelt Jellie. "Mensen waren geschokt." Een Urker zei, nadat hij het boek had gelezen: "Het probleem is dat alles wat hij schrijft, klopt."

Het is een geweldig journalistiek project, maar het is ook echt heel mooi geschreven, legt Jellie uit. Zinnen als: "Ik beschouw nostalgie als de maïzena die dit dorp bindt."

Mijn beter ik, van Renate Rubinstein

"Wat opvalt aan dit boek is dat ze een ongelooflijk goede schrijfster is", vertelt Elisabeth. Rubinstein schrijft om de wereld en zichzelf te begrijpen en spaart zichzelf of iemand anders dan ook niet."Ze was een totaal kleurrijk figuur."

"Mijn beter ik is een relaas van de verhouding tussen de schrijver Simon Carmiggelt en Renate Rubinstein", vertelt Elisabeth. Simon Carmiggelt ontmoette Renate in 1966, bij een wedstrijd georganiseerd door het Parool. "Dat was gewoon ongelooflijk raak."

"In het boek zie je Renate op haar kwetsbaarst. Ze had in deze periode namelijk haar ziekte al, MS, waar ze heel lang niet over heeft willen schrijven. Je leest over een prachtige, maar tragische liefdesgeschiedenis."

De titel, Mijn beter ik, komt van een versje van Goudsblom, wat Carmiggelt voor haar op een cassette had ingesproken:

Versje van J. Goudsblom (1932)

Mijn beter ik en ik
streden erop of eronder
Mijn beter ik bezweek
nu ben ik, goddank, zonder

Niets te verliezen en toch bang, van Renate Rubinstein

Haar andere werk, Niets te verliezen en toch bang, is geschreven vanaf het moment dat zij door haar toenmalige echtgenoot Jaap van Heerden, van de ene op de andere dag verlaten wordt. Renate zei hierover: "Dit boek gaat over de paniek van de echtscheiding."

Haar teksten gaan af en toe recht in je hart, maar in haar boeken gebruikt Renate ook veel humor en relativering. Zo schrijft Renate: "Bedrukkend is de ochtend, de middag, de avond, de nacht. Maar tussendoor gaat het wel."

Elisabeth: "Het is een genot om deze vrouw te lezen."

Daarnaast bespreekt Jellie het boek Ik ben er niet, van Lize Spit. Luister hier de hele aflevering.

Boekenpodcast

De NPO Radio 1 Boekenpodcast verschijnt tweewekelijks op vrijdag. Onze presentatoren bespreken in wisselende duo’s recent verschenen boeken. De podcast is hier te beluisteren of op de bekende podcastkanalen.