Hoe Tommy Wieringa een blije afval-opraper werd

Dat inzicht kreeg hij tijdens zijn dagelijkse rondje afval oprapen in zijn buurt. "Ik merkte dat ik bozig werd, omdat ik voortdurend werd teleurgesteld in de hoop dat het morgen nog schoon zou zijn. Dat was het nooit." Wieringa besloot de hoop – die een bepaalde verwachting in zich meedroeg – te laten varen, maar het optimisme vast te blijven houden. Door te denken: "Ik heb gedaan wat ik moet doen en de volgende dag doe ik het weer. Zo heb ik mijn eigen netto-geluk vergroot."

Wat is er nog te verdedigen?

Terwijl de auteur toerde voor zijn boek Nirwana ontstond het idee voor Optimisme zonder hoop. "Mensen vroegen me dan: waar is de hoop in uw boek? Ik moest ze het antwoord schuldig blijven. Het begon me te dagen: de tijd van voorspoed en welvaart, het idee dat elke generatie het beter heeft, die is weg."

Maar wat Wieringa dan hoopt dat mensen uit het stuk meenemen? "Ik zou het fijn vinden als mensen een vorm van inspiratie ervaren. Niet denken: is het niet al te ernstig gesteld met het klimaat? Nee, je afvragen: wat is er nog te verdedigen?"