Piet Hein Eek: onaangepast, tegendraads en eigenwijs

Kleine, driftige jongen

Piet Hein Eek, geboren in 1967, was als kind een kleine en driftige jongen. Hij kon slecht tegen oneerlijkheid, werd daar heel boos van. “Als iemand ging pesten, of gepest werd, dan kon ik daar van uit mijn plaat gaan.” Zo’n driftbui resulteerde vaak in een partijtje knokken. “Op een gegeven moment dacht ik: ‘en nu is het genoeg’. En dan gaf ik zo’n kind een klap voor z’n kop. Tegenwoordig mogen kinderen niet meer slaan, moet het allemaal verantwoord worden opgelost. Maar een beetje knokken is eigenlijk best goed voor kinderen, denk ik.”

Piet Hein Eek bij de presentatie van zijn Ikea-collectie. In 2018 wordt zijn eerste volwaardige collectie gepresenteerd (ANP)

Onaangepast, tegendraads en eigenwijs

Net als zijn zo geliefde sloophout, is Eek zelf ook niet glad en gepolijst, maar eerder ruw en weerbarstig. En op zijn driftigheid na is hij nog steeds die jongen van vroeger; onaangepast, tegendraads en eigenwijs. “Ik kwam laatst een buurmeisje van vroeger tegen. Zij vertelde dat ze het bij haar thuis vaak over mij hadden, en wat er toch van mij terecht zou komen. Ze konden zich niet voorstellen dat het goed zou aflopen met me. Zeker niet in een samenleving waarin je geacht wordt een beetje mee te gaan met de rest.” Dat die lastige jongen uitgroeide tot een succesvol ontwerper in plaats van een crimineel, hadden ze daar niet zien aankomen.

Liefdevolle ouders

Maar zo twijfelachtig als de buren over kleine Piet Hein dachten, zo vol vertrouwen waren zijn ouders over hem. Hij was voor hen vooral een ‘fijn ventje’ en ze ervoeren zijn driftige karakter nooit als problematisch. “Later realiseerde ik me hoe ongelooflijk waardevol het is als je ouders het volste vertrouwen in je hebben.”

'Waar is je brilletje, Piet Hein?'

Omdat zijn ouders gescheiden waren, ging Eek in de zomers om de beurt met z'n vader en z'n moeder op vakantie. Met zijn moeder naar de Dordogne, en met zijn vader – leraar Engels – naar Engeland om ruïnes te bezoeken. Heel veel ruïnes, soms wel tien per dag. “Ik vond het fantastisch.” Dat Eek ruïnes zo mooi vindt, is ergens wel te verklaren. De connectie met sloophout is al snel gelegd. "Dat is ook oud en kapot, ja." Ook het bouwen en knutselen zat er al vroeg in. "Ik was altijd aan het bouwen, aan het graven en het doen. Kwam ik thuis, vroeg m'n moeder: 'Waar is je brilletje?' Bleek dat ik die per ongeluk ingegraven had! Dat is me meerdere keren overkomen."

De bekende kast waarmee Piet Hein Eek in 1990 afstudeerde (Pictoright Amsterdam/Stedelijk Museum Amsterdam)

‘Voel je als een vis in het water’

Succesvol als Eek is, zegt geld hem toch weinig. Waar hij wel heilig in gelooft, is dat je moet doen waar je blij van wordt. "Dat is het enige wat telt, en veel belangrijker dan geld. Als je goed wilt functioneren, dan moet je je voelen als een vis in het water. Zorg dat je een omgeving creëert die bij je past. Met de juiste mensen erbij. Dan voel je je beter, en kun je beter functioneren."

Klap van de molen

Ondanks zijn drukke leven is Eek altijd betrokken bij zijn gezin. 's Avonds de kinderen naar bed brengen, verhaaltjes voorlezen; hij deed het graag. Maar toch is ook thuis zijn werk vaak prominent aanwezig. Doordat z'n vrouw ook in het bedrijf werkt is het automatisch een vaak gekozen gespreksonderwerp. Tot vervelens aan toe, zeker voor de kinderen. Maar ergens in die vele jaren hebben zij ook een klap van de Piet Hein Eek molen gekregen. Een van zijn kinderen werkt nu zelfs bij hem. Zijn stiekeme verlangen is dan ook dat zijn kinderen ooit de zaak overnemen. "Maar dat is wel een romantische droom, hoor. Ik zeg altijd: 'Het kan, maar het hoeft niet.' Als ze maar happy zijn."

Meer weten over Piet Hein Eek?

Pieter van der Wielen sprak in Nooit Meer Slapen over nog veel meer onderwerpen met Piet Hein Eek. Over zijn nieuwe Ikea-collectie bijvoorbeeld, en over zijn eigen ruïne waar hij zo gek op is. Beluister hier het hele interview: