Najib Amhali: ‘Mijn generatie heeft het zoveel makkelijker dan de generatie van mijn ouders'

Amhali werd geboren in Marokko en belandde op anderhafjarige leeftijd in Krommenie, waar zijn vader zich al gevestigd had. Hij groeide op in - wat hij in zijn voorstelling noemt - stille armoede. Er was geen geld voor andere zaken dan eten en drinken. De dagjes uit met de familie hadden als bestemming de geitenboerderij, die gratis was. De voetbalclub werd betaald door een vriend uit de flat waar ze woonden. Hij had slechts twee truien en twee broeken, vertelde hij. “Dan zag ik later foto’s en zei ik tegen mijn moeder: ‘Heb ik wéér dit aan!’. Maar mijn moeder waste en droogde die trui, en dat was het dan ook – meer hadden we niet."

Ongelukkig

Ook voor zijn vader, die naar Nederland kwam als gastarbeider, was het leven hier zwaar: “Mijn vader was depressief en dat heb ik nooit echt meegekregen. Maar ik hoorde na zijn dood van mensen dat hij hier niet gelukkig was, dat hij terug wilde naar Marokko en dat hij zich hier nutteloos voelde. Hij speelde altijd met de gedachte om terug te gaan, maar dat wilden wij niet. Wij zagen Marokko namelijk als een vakantieland.”

Dat ongeluk, dat hij zelf ook kent en waar hij ook openhartig over spreekt, zag hij wel in de ogen van zijn vader. “Die Dutch Dream, stopte voor hem. Met die 1500 gulden die hij verdiende was hij in Marokko een koning, maar hier moest hij ieder dubbeltje omdraaien, terwijl zijn vrienden bijvoorbeeld wel een nieuwe auto konden kopen.”