Schrijver Renske Jonkman wil de agrarische geschiedenis van Nederland laten zien
- Nieuws
- Schrijver Renske Jonkman wil de agrarische geschiedenis van Nederland laten zien
Na jaren in de hoofdstad keerde schrijver Renske Jonkman terug naar het landschap van haar jeugd. De akkers en weilanden in West-Friesland deden haar realiseren hoezeer ze gehecht is aan het platteland. Haar nieuwste roman ‘Dit verdronken land’ is een ode aan het Hollandse laagland en een literaire vertaling van de discussies in de agrarische sector. “Ik wilde de Hollandse ziel te pakken krijgen in mijn boek,” vertelt ze in Kunststof.
Renske Jonkman, schrijver - Kunststof
‘Dit verdronken land’ gaat over de twee broers Krijn en Lucas Endegeest. Ze wonen in het drassige laagland van West-Friesland: een polder waar de koeien nog op eilanden grazen en met de schuit over het water worden vervoerd. Wanneer dit eeuwenoude eilandenrijk op de schop dreigt te gaan, raken de broers verwikkeld in een onderlinge strijd. Moeten ze het land van hun vader beschermen of met de tijd meegaan?
Het landschap van een boek
“Schrijven begint bij mij met lezen”, zegt Renske Jonkman. “Toen ik ‘Woodering Height’ van Emily Brontë las, lag ik in mijn slaapkamer en hoorde de storm over het land razen. Ik hoorde de elementen die in het boek aan bod kwamen. In boeken uit het buitenland staat het landschap meer centraal. In Nederland is dat geen traditie, dus ik dacht: laat ik dat boek dan maar gaan schrijven.”
Kunstmest is kennis
Jonkman: “Met het boek wil ik de geschiedenis van Nederland laten zien. We zijn heel lang een agrarisch land geweest. In de afgelopen vijftig, zestig jaar zijn we overgestapt naar een kenniseconomie. Er kwam kunstmest en een intensievere vorm van landbouw waardoor kinderen die voorheen mee moesten helpen op de boerderij ineens tijd kregen om te gaan studeren. In korte tijd is er veel veranderd, maar boeren hebben een lange geschiedenis. Ik wil laten zien waar de liefde voor hun vak vandaan komt.”
Het landschap spreekt (aan)
“Ik heb boeren en boerinnen geïnterviewd voor mijn boek. Allereerst mijn schoonvader die vertelde over boeren in de jaren ’50. In West-Friesland waren waterrijke gebieden met eilanden waar koeien op liepen. Dat waren geen aaneengesloten kavels zoals je die nu ziet. Toen ik hoorde hoe de boer vroeger de eilanden voer om de koeien te melken, sloeg mijn fantasie aan.
In ‘Dit verdronken land’ wil ik het landschap een eigen stem geven, meer dan alleen een decor laten zijn. De personages zijn voor mij poppetjes in het landschap. Natuurlijk moet je je als lezer kunnen inleven in een personage, met alle gevoelens, maar uiteindelijk was het belangrijk dat het landschap een grote rol kreeg in het boek.”
Gerelateerd
