Schrijver Tobi Lakmaker: 'Ik vind schrijven best een ongezond beroep'

Een feministisch boek

Het boek, inmiddels toe aan de zevende druk, is vertaald in acht talen. Ook zijn de filmrechten verkocht en komt er een musical aan. Het vertelt over de jonge vrouw Sofie en de relatie tot haar identiteit, seksuele voorkeur en zelfbeeld. Bij de eerste publicatie stond er Sofie Lakmaker op de cover. Dat is na een aantal drukken veranderd.

"Het is een autobiografisch verhaal", vertelt Tobi. "Vooral een verhaal over eenzaamheid, maar het is ook een feministisch boek. Het gaat over iemand die zich om meerdere redenen niet meer vertrouwd voelt met de vrouwelijke rol. Het is objectief gezien op sommige momenten best onprettig om vrouw te zijn. Ik bevraag wel genderrollen in mijn boek, maar daar gaat het niet hoofdzakelijk om."

Interesse voor het autobiografische gedeelte

"Ik denk dat het bij iedere schrijver voorkomt dat mensen toch meer geïnteresseerd lijken in de autobiografische dimensie dan het kunstwerk zelf. Dus je bent ook bezig met het pareren van vragen die met jezelf te maken hebben. Dat is ook wel lastig als de hoofdpersoon naar jezelf genoemd is."

De schrijver krijgt in interviews veel vragen over haar persoonlijke leven. "Ik denk wel dat als je net debuteert, je heel dankbaar bent voor de aandacht die je krijgt, en dan ga je ook wel pleasen, maar ik hoop dat ik iets meer zelfvertrouwen ontwikkel en daar meer m’n grenzen in kan stellen."

Angst en paniek

Tobi: "Ik heb het boek kort na het overlijden van mijn moeder geschreven. Je hebt wel een bepaalde mate van stabiliteit nodig om aan een boek te werken, dus het eerste half jaar na haar overlijden was dat moeilijk. Ik ben bij een pizzeria gaan werken en toen het wat beter ging, ben ik gaan schrijven. Het boek gaat ook over angst en paniek, maar daar kun je alleen over schrijven als dat weer eventjes de deur uit is.

Het hoofdstuk over mijn moeder gaat uitsluitend over de paar dagen voor haar overlijden en vlak daarna. Ik dacht, ik moet nu niet de relatie van mij tot mijn moeder gaan omschrijven, dat is te groot. Of gaan beschrijven wat voor impact zo’n verlies heeft. De enige manier om niet in bepaalde clichés te verzeilen of iets te omschrijven waar ik niet bij kan, is door gewoon bij de feiten blijven. Maar voor mij is een boek toch ook een object van kunst."

'Ik wilde een goeie voetballer worden'

"Ik wilde inderdaad eigenlijk een goeie voetballer worden. Ik speel nu alleen nog bij een team waar de nadruk op plezier ligt. Mijn conclusie is dat ik teveel nadacht om een goeie voetballer te worden. Maar als ik mocht kiezen tussen een goeie schrijver of een goeie voetballer zijn, dan zou ik heel misschien toch voor voetballer kiezen. Ik vind schrijven best een ongezond beroep en ik zou het leuker vinden om iets te doen waarbij ik iedere dag mensen zie. Stiekem. Eigenlijk."