Splinter Chabot: 'Ik schrijf heel manisch en obsessief'

'Boeken kunnen je een knuffel geven'

Drie van zijn boeken staan in de Hebban Regenboog top 100 van mooiste queerboeken in Nederland. “Ik vind zo’n lijst heel belangrijk”, vertelt Splinter Chabot in Kunststof. “Als je jong bent en je bent aan het zoeken en aan het twijfelen, dan is het heel fijn als je een lijst met verhalen vindt waarin je iets van je van jezelf kunt tegenkomen.”

“Ik vind ook heel prachtig aan boeken dat je in een ander leven stapt, in een ander persoon of in een andere wereld zelfs. Een wereld die niet bestaat; dat je dus kunt reizen door tijd en door werelden, waardoor de fantasie in alle maten geuren en kleuren wordt opgerekt. Het is heel fijn als je soms een regel leest en opeens denkt, he, dat gaat over mij.

'Als je schrijft ben je heel naakt'

“Ik schrijf vanuit mijn gevoel, vanuit mijn buik. De fantasie zit in je hoofd, maar de buik is de voedingsbodem. De energie begint daar te ontstaan. Schrijven is ook beteugelen, het is eigenlijk paardrijden met je eigen gevoelens. Je hebt gevoelens in je buik en die kunnen alle kanten opschieten, die gaan galopperen. Dat kan ook op hol slaan. En als je gaat schrijven is het eigenlijk alsof je die gevoelens een halster omhangt en gaat proberen om het onder controle te krijgen.

Als je schrijft ben je heel naakt. Je kijkt niet alleen naar iemand, maar je stapt eigenlijk mijn buik in en mijn gevoel in. Bloter en kwetsbaarder kan eigenlijk niet.”

Als hij gaat schrijven bereidt hij dat heel goed voor. “Ik sluit mezelf op en dan gaan de gordijnen letterlijk dicht en de telefoon gaat weg. Ik kijk geen televisie meer, ik lees geen kranten meer, ik wil mijn vriendinnen ook niet zien. Ik drink dan niet, ik let op wat ik eet. Geen zoetigheden want je merkt dat die suikers in je hersenen gaan hangen en die gaan ook in je woorden zitten. Ik ga alleen nog maar leven naar wat mijn hersenen of creativiteit nodig hebben.”

Ode aan de fantasie

Fantasie is een belangrijk thema in zijn nieuwste boek als de Hemel genoeg ruimte heeft. “Het boek is een ode aan de fantasie, maar gaat ook over de angst voor de fantasie. Want in fantasie kun je ook verdwaald raken.

In al mijn werk vind ik fantasie heel belangrijk. Maar ik vind die fantasie soms ook eng. Want wanneer neemt die fantasie jou over? In de fantasie kan ook om de negatieve of de donkere gedachten gaan.”

“Hoe dicht je ook bij iemand komt, gedachtes zitten in iemands hoofd en gevoelens in iemands buik. Ook al hou je elkaars hand vast, je kunt niet in iemands hoofd, je kunt niet in iemands buik, dus je zult altijd een beetje alleen zijn, een beetje eenzaam.

Het was ook heel zwaar soms om te schrijven, omdat wat je je hoofdpersonen laat overkomen, dat voel je zelf ook. Ik lag soms ook echt huilend op bed bij te komen. Je bent ook heel alleen, uiteindelijk zit jij in je eentje achter een Word document te tikken."

Slakken-langzaam

Tijdens het schrijven verzint hij ook nieuwe woorden. “Ik vind het heel fijn als je een woord hebt waarbij je én een gevoel én een beeld hebt. Dat je een beeld, een gevoel en misschien een kleur in je hoofd krijgt bij het opschrijven van een woord. Dat komt gewoon voorbij.

Iedereen ziet de slak voortbewegen en langzaam is ook zo hangerig. Slakken-langzaam is eigenlijk irritante langzaamheid."