I.M. Fotograaf Eddy Posthuma de Boer fotografeerde alle lieve mensen van de wereld

Genootschap van de niet-klagende mens

Tessa Posthuma de Boer: "Ik heb mijn vader nooit gezien als oude man, dat paste hem ook niet. Het was een nieuwsgierig jongetje met creatieve geest en dat bleef hij tot het laatst. Hij bleef gewoon doorwerken, er was alleen maar dat. Hij ging niet naar de film en keek nooit tv, altijd alleen met zijn vak bezig. Op het laatst met een heel klein cameraatje om zijn nek.

Zijn zicht was de laatste jaren heel slecht, wat voor een fotograaf echt zwaar is, maar toch ging hij door met wat hij nog wel kon. Hij zei dan: 'Ik ben het eerste lid van het genootschap voor de niet-klagende mens'."

De eerste foto van God

Een van zijn iconische foto's is van een man op Lanzarote, een oude boer in een paars pak tegen een achtergrond van zwart-paarse rotsen, zo kenmerkend voor het eiland. Hij gaf die foto later de titel: De eerste foto van God. Zo'n titel waarmee het nog meer gaat leven, Cees Nooteboom heeft er een gedicht over geschreven.

Bert Nienhuis, jarenlang fotograaf voor Vrij Nederland: "Ik was de laatste tijd fan van zijn columns die hij is gaan schrijven voort het tijdschrift Argus. Hij haalde een foto uit zijn rijke archief en schreef daar een stukje bij. En die foto's bleken dan nog verrassend actueel te zijn. Zoals zijn allerlaatste, nog vorige week gepubliceerd, over slavernij."

'Hij had een heel goed reactievermogen voor onverwachte zaken'

"Eddy was een een wandelaar en maakte zijn foto's bijna in het voorbij gaan", vervolgt Bert. "Dat deed hij overal waar hij kwam, hij is werkelijk de hele wereld over gereisd. Hij komt overal mensen tegen en iedereen is aardig tegen hem. Dat is zijn uitstraling. En hij had een heel goed reactievermogen voor onverwachte zaken. Zoals bij een oude zwart-wit foto van een plassend jongetje midden tussen het wandelend publiek op straat. Dat is toch een moment, zo'n jongetje blijft niet doorplassen."

Cees Nooteboom, schrijver en goede vriend van Eddy Posthuma de Boer heeft vele jaren met hem gereisd en samengewerkt. Hij schreef over Posthuma de Boer:

"Iemand die zo rustig is, die vaak lijkt in een bedachtzame stilte te leven en die die stilte ook uitzendt. Ik was erbij toen ze gemaakt werden, ik zag hoe iemand in 1 seconde van mens foto werd. Over het geheim van fotografie: het is het herkennen, zo razendsnel, van wat iemand wezenlijk is."