Mieke Kerkhof: 'Ik wil de dood minder zwart maken'

Kerkhof's fascinatie voor de dood ontstond toen ze op tienjarige leeftijd het bed van haar oma kreeg. Haar oma was kort daarvoor in haar slaap overleden, en vanaf het moment dat Kerkhof haar bed kreeg was ze elke zondagavond bang om ook ‘opgehaald te worden’. Haar oma was immers in de nacht van zondag op maandag overleden. In dát bed. Toen ze op latere leeftijd geneeskunde ging studeren en op snijtafels lichamen ontleed, werd de dood een vast onderdeel in haar leven: “Als arts krijg je daar nou eenmaal mee te maken.”

Kerkhof koos uiteindelijk voor de richting gynaecologie. In tegenstelling tot wat veel mensen denken krijgt ook zij in haar vak regelmatig met de dood te maken. “Iedereen denkt dat je als gynaecoloog alleen aan het begin van het leven staat, maar dat is niet zo. Er zijn twee zekerheden in het leven: je wordt geboren en je gaat dood. En als gynaecoloog heb je ook best vaak met dat andere stukje te maken. Dan hebben we het bijvoorbeeld over kinderen die overlijden in de baarmoeder, of vrouwen die een miskraam ondergaan. Dat zijn ook periodes van diepe rouw.”

Met haar boek Klaar is Kees wil Kerkhof ontroering brengen over de dood, en 't uit het verdomhoekje halen. De dood minder zwart maken. Maar, zegt ze: “Het is geen moppentapperij. Het is echt wel een boek met een serieuze kant. Het is eigenlijk allebei: lachen, maar ook heel ontroerend."

Beluister het hele interview met Mieke Kerkhof in het NPO Radio 1 Journaal: