Wat actrice Nhung Dam leerde van 3 miljoen stappen zetten
- Nieuws
- Wat actrice Nhung Dam leerde van 3 miljoen stappen zetten
Actrice en theatermaker Nhung Dam heeft de afgelopen maanden elke dag gelopen. In Kunststof vertelt ze over de lessen die ze leerde van het wandelen, die ze heeft verwerkt in de voorstelling 3 miljoen voetstappen naar Sicilië.
Video niet beschikbaar
3 miljoen stappen
"Ik wandelde nooit." Toen de wereld stil kwam te staan door corona en haar werk omver werd gegooid, begon de actrice met wandelen. "Het trage tempo van wandelen dwong me om zelf te vertragen. Om mezelf de tijd te geven om een soort van te meanderen door het landschap en daarmee ook in mijn hoofd te meanderen. En na te denken, waar sta ik nou eigenlijk in mijn leven.
Het was heel prettig om iets te doen wat niet werkgerelateerd was
De wandelingen leerde Nhung anders denken over tegenslag. "Over het moment dat je denkt dat je vastzit in je leven. Ik maakte de klik in mijn hoofd: ik kan wel door die grens heen gaan. Ik zag de kracht van de verbeelding en van de fantasie; hoe ver je daarmee komt. Hoe je in moeilijke tijden toch door kunt gaan. En dat je fantasie en verbeelding daarin een sleutel kan zijn."
Achtergrond
Nhung groeide op in Groningen. Haar ouders zijn bootvluchtelingen uit Vietnam. In 1981 vluchtten haar ouders met een boot, werden midden op zee door een Nederlands vrachtschip opgepikt en zijn zo in Nederland terecht gekomen. Nhungs vader begon de eerste loempiakraam in Groningen.
"Ik heb het gevoel dat als ik niet alles geef, in het schrijven of op het toneel, dat ik ergens verzuim. Er is iets in mij dat ik het gevoel heb dat ik geen enkele marge laat tot 'ik zie wel of het goed komt of niet'. Ik wil zo alles geven, dat het soms bijna tegen het obsessieve aan kan zitten. Ik weet niet precies waar dit vandaan komt."
Dromen van actrice worden
"De achtergrond van mijn ouders speelt zeker mee. Dat in combinatie met enorme passie voor het vak maakt dat ik denk, ik kan het nog steeds niet geloven dat ik in de grote zaal van het De La Mar sta. Mijn weg komt van zo ver: een meisje uit Beijum in Groningen, haar ouders met een loempiakraam, die dan naar televisie keek en op een dag dacht, 'wat als ik ook actrice word'. Of als ik eraan dacht dat iemand ooit een boek van mij zou lezen. Dat was een fantasie, een Disneywereld die zo ver weg leek."
Eén van de dingen waarom ik zo hard werk is omdat ik ook het gevoel heb dat het elk moment weer weg kan zijn
Die wandelingen waren voor het eerst in jaren dat ik mezelf gunde om een groot deel van de dag iets te doen dat niet hoefde te resulteren in wat dan ook.
Een virus zoals nu, maar ook een natuurramp of een ziekte, het is iets wat van buitenaf wordt bepaald en daar kunnen wij als mens heel weinig aan doen. Je moet ertoe verhouden, dat heb ik wel geleerd deze periode. Die ruimte is toch net iets groter dan ik dacht; hoe ik me tot een probleem verhoud. Dit is mijn onderwerp, juist omdat ik dit slecht kan."
Gerelateerd
