Filmmaker Karin Junger over vrouwenhandel en prostitutie: 'Het is een moderne vorm van slavernij'
- Nieuws
- Filmmaker Karin Junger over vrouwenhandel en prostitutie: 'Het is een moderne vorm van slavernij'
In het oeuvre van cineaste Karin Junger zijn verhalen over vrouwenhandel een terugkerend onderwerp. Even hardnekkig als het probleem is haar talent om het steeds op een andere manier in beeld te brengen. Wat te denken van een musical? In Kunststof vertelt ze over haar nieuwste film: 10 songs for Charity.
Kunststof - Karin Junger, filmregisseur
De pijn van het leven in een bordeel
De film gaat over twee meisjes die vanuit de sloppenwijken van Lagos Nigeria naar Brussel vertrekken om in de prostitutie te gaan werken. Ze weten maar half wat hen te wachten staat, maar veel keus hebben ze niet. Karin Junger maakte al eerder de documentaire Sexy Money over prostituees in Lagos en koos nu voor een speelfilm die is opgebouwd als een musical.
Junger: "Ik wilde een sociaal realistische film maken gecombineerd met musical. Een soort spagaat, maar dat was voor mij juist het interessante. En zoals blijkt is het niet onmogelijk. De liedjes zijn geen tralala songs, en gaan over de pijn van het leven in een bordeel. De nummers zijn onder andere geschreven door Sabrina Starke en Nneka, een Nigeriaanse singer-songwriter. Shirma Rouse speelt de rol van kokkin en verzorger van de meisjes."
"Hoofdrolspeelster Ijeoma Grace Agu is een bekende Nigeriaanse 'Nollywood'-actrice. Het jonge meisje dat de rol van Happy speelt was dat niet, maar ik had groot vertrouwen in haar. En natuurlijk is het ingewikkeld om haar heftige scènes te laten spelen zoals een verkrachtingsscène in een bordeel. Ik heb hen gecast in Nigeria en ze zingen alle liedjes zelf, live op de set opgenomen. Het ging me om de authenticiteit."
Film als een schreeuw
"In documentaires kun je de werkelijkheid niet altijd naar je hand zetten en dat kon ik nu wel doen", vertelt de filmmaker. "In die zin was het een feest om een speelfilm over dit onderwerp te maken. Want nu kon ik wel laten zien hoe de dagelijkse praktijk van die vrouwen eruit ziet. Het moest een rauwe film zijn, als een vuist in je gezicht. Een film als een schreeuw.
Het idee voor een speelfilm kreeg ik doordat ik in de Bijlmer - waar ik lang heb gewoond - tegenkwam dat vrouwen uit Nigeria er in de prostitutie werken. Maar het is een groot Europees verhaal en de film is uiteindelijk gesitueerd in Brussel. Over de strijd tussen twee zussen die denken in Europa rijk te gaan worden. Het oudste zusje schikt zich in haar lot, het jonge meisje doet alles om er weg te komen."
Moderne slavernij
"Wat me opviel in mijn research is dat veel vrouwen zich identificeren met hun uitbuiter. De hoerenmadam die hen mishandelt en uitbuit is toch ook een rolmodel. Ze praten met begrip over haar, bekijken het gewoon als een zakelijke deal is. Ze zien het als social mobility.
De meeste meisjes weten heel goed wat ze gaan doen. Ze weten alleen niet hoe erg het gaat worden. Thuis in Lagos werken ze ook in de prostitutie, maar zijn er geen condooms, is er geen eten en vaak geen dak boven hun hoofd. In Europa is dat er wel en dat wordt dan als vooruitgang gezien. Dat ze echt eigen geld gaan verdienen is een illusie. Het is een moderne vorm van slavernij.
Zolang er vraag is naar exotische goedkope prostituees zijn de systemen erachter niet te doorbreken. Als er bijvoorbeeld extra controles zijn op Schiphol wordt de aanvoer van nieuwe meisjes gewoon naar Zwitserland verlegd."