Wat gebeurde er bij het ooit zo machtige bedrijf de Telegraaf Media Groep?

Een onaantastbaar bedrijf

Het machtige mediabedrijf de Telegraaf Media Groep raakte de weg kwijt, kwam in liquiditeitsproblemen en werd een speelbal van vechtende aandeelhouders. Welke krachten speelden een rol in de tragische neergang van het trotse geel-blauwe nieuwsbolwerk?

Marianne Zwagerman werkte vanaf 2000 bij De Telegraaf en klom op tot directeur van de Nederlandse holding van TMG. "Toen ik binnenkwam bij het bedrijf was er 1 miljard gulden eigen vermogen. Twintig jaar later is er een rechtszaak over wie de baas wordt van de krant. Guus van Puijenbroek, destijds topman bij het bedrijf, staat voor rechter en zegt: ‘Wij kunnen de salarissen volgende maand niet meer betalen’. Hoe kan dat? Wat is daar misgegaan?"

'Ik wist al waar het ging eindigen'

Marianne geeft een kijkje achter de schermen op de redactie, in de boardroom, in de rechtszaal en brengt de ondergang van de Telegraaf Media Groep in kaart. Het is een liefdesverhaal: liefde voor drukpersen, liefde voor de krant. "Bij De Telegraaf werkte je niet alleen, je was er voor het leven lid van de familie. Het voelde als een familiebedrijf. Totdat duizenden mensen werden ontslagen. Zij verlieten het bedrijf met een gebroken hart.

Ik wist al waar het ging eindigen, ik wist de laatste zin van het boek op voorhand. ‘Op 4 november 2019 bestaat de Telegraaf Media Groep niet meer.’ De laatste twee pagina’s van het boek kan ik nog steeds niet lezen zonder te huilen."

Overname

In 2017 wordt De Telegraaf als laatste van de grote landelijke Nederlandse kranten overgenomen door een Belgische uitgever. Er ging een felle strijd met John de Mol aan vooraf, die eindigde in de eerder genoemde geldverslindende rechtszaak.

“Op het FD na zijn alle grote Nederlandse kranten in handen van twee Belgische bedrijven", legt Marianne uit. "Trouw, Het Parool, De Volkskrant en AD is van de Persgroep. Bij Het Mediahuis zitten De Telegraaf, NRC en een aantal regionale kranten."

Het zijn uiteindelijk maar twee bedrijven, hetgeen aan de achterkant voor efficiëntie zorgt, maar het komt de kwaliteit volgens haar niet ten goede. “Er niet meer zo’n enorme pluriformiteit. Daar merkt de lezer misschien nog minder van, maar de journalisten hebben ook niet zoveel te kiezen. Er zijn eigenlijk maar twee werkgevers.

Je ziet dat veel mensen die voor die kranten schrijven ook niet erg kritisch zijn op hun eigen bedrijf en wat daar gebeurt." Kritisch over bijvoorbeeld de vraag of er wel genoeg geïnvesteerd wordt in de journalistiek. "Ik vind dat journalisten daar veel harder tekeer moeten gaan, ook tegen hun eigen werkgever."

Medialandschap in Nederland

"Er moet echt een discussie gevoerd over hoe wij in Nederland het medialandschap in handen hebben gegeven van maar twee bedrijven.” Het beperkt volgens haar de vrijheid voor journalisten.

"Kranten zijn ook cultuurdragers. Nederlanders en Belgen zijn echt niet hetzelfde. Als je in Belgische handen bent, heeft dat invloed op de koers van een bedrijf en de krant."