Ivo van Hove trapte het jaar van Molière af: 'Hij schreef eigentijdse stukken die ons nu nog een spiegel voorhouden'
- Nieuws
- Ivo van Hove trapte het jaar van Molière af: 'Hij schreef eigentijdse stukken die ons nu nog een spiegel voorhouden'
Vanwege de 400ste geboortedag van Molière, worden dit jaar in heel Frankrijk stukken van de toneelschrijver opgevoerd. Zaterdag is het Molière-jaar geopend in Parijs met een nieuwe uitvoering van de klassieker Tartuffe onder regie van Ivo van Hove. Hij sprak in NOS Met het Oog op Morgen met Jeroen Wollaars over dit bijzondere project.
Video niet beschikbaar
"Het ging gisteren (vrijdag, red.) tijden de generale repetitie heel goed. Alleen moet één van de acteurs met een mondkapje spelen, want die heeft contact gehad met zijn zoontje dat positief is getest. Zelf test hij elke dag negatief, maar toch moet hij een mondkapje op. Dat is heel bijzonder, want het is ook één van de hoofdrollen", zei Van Hove.
Emotie
"Het hele team en ikzelf ook hebben de hele tijd met een mondkapje gerepeteerd. Ik heb voor de eerste keer hun gezichten gezien twee dagen geleden. Dat was de eerste dag werkelijk uiterst vermoeiend, want je mist de helft van de expressie. Mijn theater is een theater van emotie ook, dus best moeilijk om dat met een mondkapje uit te drukken wekenlang. Maar na een paar dagen ben je het gewend", aldus Van Hove.
"Tartuffe is een familiedrama. Een grootmoeder heerst met een ijzeren wet, heel religieus en vroom. De vader van het huis ontmoet op een gegeven moment een bedelaar, dat is Tartuffe. De vader nodigt hem thuis uit. Elk familielid reageert daar anders op. Ongewild brengt Tartuffe heel veel veranderingen in de mensen teweeg."
Herkenbaar
"Dat is het mooie van Molière en van alle groten, dat zij in staat zijn om heel eigentijdse stukken te schrijven die vandaag nog onze maatschappij en ons als individuen een spiegel voorhouden. Het is heel herkenbaar. Hij slaagt erin om grote thema's, zoals de plek van religie in onze samenleving, op een hele gewone manier te tonen."
Van Hove: "Mijn persoonlijke fascinatie is dat mensen in staat zijn om tot verandering te komen, want op het einde van dit stuk zijn elk van die familieleden, behalve de grootmoeder, ten gronde veranderd door de komst van die vreemdeling."