'Ischa Meijer wilde herinnerd worden als een onmogelijke en gezellige man'

Volledigheid

"Hij wordt herinnerd als een fenomeen, een hele goede journalist en interviewer, als een heel opmerkelijk iemand. In de jaren 80 en 90 kende iedereen Ischa Meijer. Tijdens het schrijven werd ik heen en weer geslingerd tussen allerlei emoties. Hij had enorme charme, humor en kwaliteiten, maar had ook een nare en destructieve kant. Ik wilde hem in zijn volledigheid laten zien en het oordeel is verder aan de lezer", vertelt Annet Mooij.

Alles gaat op vroeger terug

Als je Ischa Meijer wilt begrijpen moet je terug naar zijn jeugd. De wond van zijn jeugd bleef schrijnen maar was ook de bron van zijn scheppingsdrang.

"Zijn vroege jeugd was allesbepalend. Hij werd geboren in 1943 in verschrikkelijke omstandigheden: oorlog, bezetting, als baby in Westerbork en Bergen-Belsen. Ze hebben de oorlog amper overleefd, daarna heeft het hun gezin getraumatiseerd en verscheurd. Tussen de ouders Meijer en hun drie kinderen is het na de oorlog op een dramatische manier misgelopen. De ouders hebben zichzelf teruggetrokken, de buitenwereld buitengesloten en hun kinderen verstoten. Ischa heeft later in zijn werk heel hardhandig afgerekend met zijn ouders maar bleef ook loyaal aan hen. Hij noemde dat zelf 'een woedende hunkering'."

Pionier

In zijn werk werd een psychologiserende manier van kijken en interviewen zijn specialiteit. In die zin was hij een pionier in zowel geschreven interviews, als op radio en televisie. Mooij vertelt dat hij werd gedreven door onrust: "Hij moest altijd schrijven, maken, creëren. Hij had een niet te stuiten werkdrang. Hij hield ervan om veel verschillende dingen te doen. Er waren periodes in zijn leven waarin rust hem aanvloog, waarin hij niet alleen kon zijn. Dat was ook een manier om niet bij zijn eigen pijn en verdriet stil te hoeven staan."

Complexe man

In de biografie komt hij naar voren als een complexe man. Geestig, slim, brutaal, charmant, levendig. Maar ook: onbetrouwbaar, nietsontziend, egoïstisch en wraakzuchtig. Mooij schrijft uitgebreid over Ischa's relaties met zijn kinderen, vrienden en vele, vele vrouwen. Het boek vertelt: "Vrienden en vriendinnen kon hij gebruiken als kippenpoten: afkluiven en weg ermee."

Zijn relaties met vrouwen kenden een vast patroon. "Ze begonnen geweldig en spetterend. Hij trok alles uit de kast, er was heel veel plezier. En dan kon het omslaan in iets afschuwelijks." Vooral in de jaren 70 en 80 kwam een gewelddadige en vernederende kant van Ischa naar boven. Later in zijn leven zit hij beter in zijn vel. "Dat nare aspect moest ik wel beschrijven, omdat het ook bij hem hoort. Je moet als biograaf beide kanten belichten. Of je het leuk vindt of niet. Hij wilde herinnerd worden als een onmogelijke en gezellige man. Dat is wel gelukt denk ik."