Mentale hulpverlening in Syrië na aardbeving: 'Er is veel boosheid'

"In het begin was er nog vooral ongeloof", vertelt Hasan namens de hulpverleners, die zich specialiseren in de geestelijke gezondheid. "Nu komt de boosheid, de machteloosheid. Er liggen nog steeds mensen onder gebouwen. Mensen hopen op overlevenden, maar beseffen nu ook dat het verlies heel groot is."

"Hulp komt te laat", vinden hulpverleners in Syrië. "Er zijn bepaalde gebieden die nog geen enkele vorm van hulp hebben gekregen. In die gebieden is geen elektriciteit, geen verbinding; het is lastig om die gebieden te bereiken", vertelt Hasan. Wat de hulpverleners nu doen, is via sociale media en lokale zenders mensen bereiken. "Mensen op die manier steun en erkenning geven voor hun verlies. We proberen mensen te motiveren om elkaar te steunen."

Overlevingsmodus

Een lastige zaak, want ze weten dat ze 'niets kunnen veranderen'. "We proberen mensen de ruimte te geven om hun boosheid te uiten." Daar komt bij dat de Syriërs bang zijn. "Er zijn kinderen naar me toegekomen, omdat ze niet durven te slapen. Ik probeer hen te laten weten dat angst erbij hoort en dat at heel normaal is om te hebben. We proberen ze de controle over de situatie terug te geven en het gevoel te geven dat we naast hen staan. Mensen stellen dat op prijs, ze voelen zich minder machteloos.

Voor de behandeling van mentale problemen is het eigenlijk nog te vroeg. "Zo kort na een ramp zien we nu eerst andere emoties zoals boosheid, maar nog geen verdriet. Mensen zitten nu nog in een overlevingsmodus. Meestal komt na twee tot drie weken bij mensen het besef wat er is gebeurd, en komt ook het verdriet", vertelt Hasan.