Een halfjaar na de ontploffing in Beiroet: hoe gaat het nu?

Marcel van der Steen, voormalig Midden-Oosten-correspondent van de NOS, was direct na de ramp in de havenstad voor Giro 555. "In de wijken rondom de haven - de plek waar mensen uitgaan, waar het leven altijd was, de barretjes waren - juist daar waren de mensen het hardst getroffen. Het was een oorlogsgebied geworden, in een paar seconden ontstaan."

"Tegelijkertijd trof ik ook een stad aan waar de mouwen opgestroopt werden en heel hard geprobeerd werd het eerste puin weg te ruimen", gaat Van der Steen verder. Ook Ernst Suur van WarChild ziet de grote betrokkenheid van inwoners: "Mensen zijn gewend dat de overheid niets voor ze doet, dus pakken ze het zelf aan."

Snel de straat op

"Libanezen zijn veel gewend en stropen de mouwen op, dat is ongelofelijk", gaat Suur verder. "Wij hebben eerst naar onze medewerkers gekeken, dat is een groot team waarvan er veel gewond waren. Daarna zijn we zo snel mogelijk de straat op gegaan om te kijken wat we konden doen."

WarChild richt zich voornamelijk op de hulp aan kinderen. "Die waren zo bang door die blast. We wilden gelijk een plek creëren waar kinderen kunnen spelen en zorgen dat ze de juiste hulp krijgen om de schrik te verwerken." Door een fysiek veilige plek in te richten met sport en spel, kunnen kinderen de eerste emoties loslaten, legt Suur uit. "Anders kroppen ze dat op."

Libanon zat in lockdown toen de ontploffing plaatsvond en zit dat nu weer. Het is dan ook moeilijker kinderen te bereiken. Daarom worden ook online activiteiten georganiseerd en wordt via apps contact gezocht.

Geluk en ongeluk

"Het is bijzonder om te zien dat kinderen omringd door puin rustig zitten te tekenen of spelen", vertelt Van der Steen. "Geluk en ongeluk zit dichtbij elkaar. Zo sprak ik ook een man die uit Syrië was gevlucht voor de oorlog en nu bij de ramp zijn vrouw en kind verloren was."

Libanon had het voor de explosie al ontzettend moeilijk: de economische crisis was enorm, de munt stortte in elkaar, de overheid was en is zo goed als afwezig, eind 2019 braken er grootschalige protesten uit en daar kwam toen nog de coronacrisis bovenop. Suur: "Er staat zoveel druk op dat land en daar komt dit bij."

Langdurige hulp

"Het is ongelofelijk zwaar, ook voor onze hulpverleners", gaat Suur verder. "Kinderen hebben langdurige psychosociale hulp nodig. Die zijn niet geholpen met een paar keer tekenen. We hebben veel psychologen in dienst, maar we hebben dat nog verder opgeschaald. Je kunt niet de goede hulp verlenen als je er zelf ook doorheen zit."

Er heerst een collectieve depressie, vertelt Van der Steen. "En het is een land waar de vraag over hoe dit nu gebeurd is, waarschijnlijk nooit beantwoord gaat worden. Er zijn altijd mensen die doorgaan en blijven helpen, maar jongeren zoeken ook manieren om het land te verlaten. Het land staat stil en dat is pijnlijk."

Download de NPO Radio 1-app

Met onze app mis je niks. Of het nou gaat om nieuws uit binnen- en buitenland, sport, tech of cultuur; met de NPO Radio 1-app ben je altijd op de hoogte. Download 'm hier voor iOS en hier voor Android.