De generatie die alles heeft gezien danst de zorgen weg

Laatste koorlid

Waarom blijven mensen achter? Vaak is vluchten simpelweg geen optie. Burgers hebben bijvoorbeeld de middelen niet, of zijn ziek of slecht ter been. Anderen kunnen wel weg, maar blijven toch, omdat de familie bijvoorbeeld niet weg kan. Zo ook koorzangeres Alexandra. Al haar koorleden zijn de stad ontvlucht, en zij bleef als enige achter. "Elke week bellen we nog via zoom, maar we zingen niet meer."

De mensen uit Charkiv proberen het normale leven zoveel mogelijk door te laten gaan. Kinderen spelen op de speelplaats, de plantsoenendienst is in de weer om de parken te onderhouden, en er wordt alweer gebouwd. Er wordt zelfs her en der gedanst:

'Wie zou er voor de buren hebben gezorgd?'

Ook Ruslan bleef achter in Charkiv terwijl zijn destijds zwangere vrouw vluchtte. Dat Ruslan zijn jongste zoon nog nooit heeft kunnen vasthouden, vindt hij heel pijnlijk: "Ik weet hoe jonge baby’s ruiken, en die geur ga ik missen. Mijn zoon zal waarschijnlijk een jaar oud zijn voor ik hem ga zien."

Omdat hij invalide is, kon Ruslan het land wel verlaten – vele andere mannen moesten achterblijven omdat ze opgeroepen kunnen worden voor het Oekraïense leger – maar desondanks besloot hij om achter te blijven. "Ik zou me schamen als ik weg zou gaan," vertelt hij. "Wie zou er voor de buren hebben gezorgd het afgelopen jaar?"

Luister de rest van de verhalen in de derde aflevering van Stad in Oorlog, hier of in je favoriete podcastapp.