Stemmen uit Gaza: 'We willen geen oorlog meer'

Geen tijd om te huilen

"De stemming is onbeschrijfelijk. Mensen hebben hun huizen verloren, of hun kinderen. Ze hebben zelfs geen tijd om te huilen," zegt Kara Saadoni. Hij is leraar Engels en een van de vele honderdduizenden vluchtelingen die zijn samengepropt in Rafah, de zuidelijke grensstad met Egypte. "Als je tegen ze praat beginnen ze te schreeuwen. Ze maken ruzie om niks, wat je ook zegt, door wat ze hebben meegemaakt. Ze zijn gefrustreerd, ze zijn woedend op alles en iedereen. Ze zijn zichzelf niet meer."

Saadoni spreekt zijn berichten in via whatsapp. Dankzij de Egyptische netwerken heeft hij nog bereik, in tegenstelling tot mensen op andere plekken in Gaza. Ook in de toekomst wil hij in Gaza blijven. Israëlische ministers zinspelen op het toekomstige vertrek van Palestijnen uit Gaza. Geen deportatie, maar 'vrijwillig vertrek' als Gaza door de Israëlische bommen onleefbaar is gemaakt. Maar ondanks die verwoesting denkt Saadoni niet aan vertrek.

Teleurstelling in Westerse leiders

"Veel mensen denken aan emigreren, dat maakt het moeilijk. Als voor de oorlog 30 procent weg wilde, dan is dat nu 70 procent. En dat is begrijpelijk want ze willen een goede toekomst voor hun kinderen." Saadoni heeft zelf vier kinderen. "Die moeten we overtuigen om in Gaza te blijven. We moeten onze eigen toekomst opbouwen. Dit is hun vaderland en ze moeten geloven dat het morgen beter wordt, dat er nog een toekomst is in Gaza."

Voorwaarde is volgens Saadoni dat na de oorlog de Israëlische bezetting stopt. Daarvoor is internationale druk nodig, want de huidige Israëlische leiders zien niets in een Palestijnse staat. Saadoni is teleurgesteld in de Westerse leiders. Het is hem niet ontgaan dat de meeste van hen wel het bloedbad van Hamas hebben veroordeeld, maar hun mond houden over de voortdurende misdaden van Israël.

"Europa heeft het altijd over mensenrechten en we dachten dat die voor de hele wereld waren. Maar wat we zien is een dubbele standaard. Er gebeuren hier verschrikkelijke dingen, er is een genocide gaande, maar ze praten niet met ons: ze doen mee met de oorlog, ze leveren de wapens waarmee de Gazanen worden vermoord. Europa heeft het over gelijke rechten, wij willen maar één recht: het recht om te leven. We willen worden gezien als mensen. Ze zouden moeten proberen deze waanzin te stoppen. Europa moet zich inzetten voor het einde van de oorlog en de bezetting. We willen geen oorlog meer."