Overleven in Rafah: 'Gisteren zwom ik letterlijk in het bloed'

"We kunnen nergens heen"

"Ik ben gevlucht voor de bombardementen van het Israëlische leger", zegt Amr Ali. Hij werkt voor de Palestijnse Rode Halve maan in Gaza – en is zelf ook een van de bijna twee miljoen Palestijnen die op de vlucht zijn. "Ze zeiden dat we Gaza-Stad moesten verlaten en ik vluchtte naar het huis van mijn broer in Khan Yunis in het zuiden. We zitten daar met meer dan twintig mensen, in een veel te kleine ruimte. Nu zegt het Israëlische leger dat we ook hier weg moeten. De meeste mensen zijn al vertrokken maar wij kunnen nergens heen. We kennen niemand in Rafah, waar ze ons heen sturen."

Dit weekeinde was het 100 dagen geleden dat Hamas ruim 1200 Israëlische burgers op brute wijze doodde, en honderden mensen ontvoerde. Sindsdien doodde het Israëlische leger in Gaza volgens de Palestijnse autoriteiten bijna 24.000 Palestijnen, waaronder naar schatting 10.000 kinderen. Een veelvoud daarvan is op de vlucht.

Onder vuur

Ali stuurt zijn berichten in tekst of spraakberichten op WhatsApp, op momenten dat hij even tijd heeft en vooral: wanneer hij even bereik heeft met zijn telefoon. "Gisteren zwom ik letterlijk in het bloed, toen ik met mijn gewonde familieleden bij de Eerste Hulp stond in het ziekenhuis," schreef hij vorige week. "Er kwam een stroom aan gewonden binnen. Ze zeiden dat er een artillerieaanval was geweest en toen de mensen de gewonden gingen helpen werden ze gebombardeerd met een F16-raket. Het was niet de eerste keer dat ik dit zag, maar tot nu toe was ik alleen getuige. Dit was anders. Ik was er zelf bij betrokken."

Een dag later meldt Ali in een kort bericht dat vier van zijn collega’s zijn gedood, toen de ambulance waar ze in zaten werd bestookt. Volgens de Palestijnen zijn in drie maanden 120 ambulances vernietigd, en minstens 326 artsen en verplegers vermoord.

Niet veel later meldt Ali dat hij zelf onder vuur ligt. Er klinkt paniek in zijn stem. "Terwijl ik tegen je praat slaat hier een hele zware bom in, ik weet niet precies waar het is maar je kunt het neem ik aan duidelijk horen. Het is angstaanjagend en gestoord. Het is nergens meer veilig. We weten niet meer wat we moeten doen. De meeste mensen verlaten het gebouw, doodsbang. Kinderen, vluchtelingen, iedereen."