Turkije tussen hoop en verdriet

Saamhorigheid

De afschuwelijke nieuwsberichten blijven elkaar maar opvolgen. Dodentallen lopen op - tot in de duizenden. Het redden van overlevenden wordt met het uur moeilijker. En grote delen in Zuid-Turkije zijn met de grond gelijk gemaakt. Ahmet Polat heeft familie in het getroffen gebied. Het zou naar omstandigheden gaan met hen, hoort hij van zijn neef.

Toch is de situatie erg nijpend voor de mensen die het hebben overleefd. Polat heeft zelf eerder de aardbeving in de Turkse stad Düzce meegemaakt. "Dat was in 1999 en ik herken wat ik toen zag: veel saamhorigheid van mensen die elkaar helpen. Anderzijds is er ook de strenge winter, en moeten de mensen die nog door."

Kritiek

Maar er is ook kritiek, vertelt journalist en Turkoloog Zehra Kaya. "In een van de getroffen gebieden heeft een boze menigte kritiek geuit op de lokale overheid." Volgens Kaya is die kritiek wel te begrijpen. "Veel wetenschappers alarmeren al jaren dat de constructie van veel gebouwen in het land niet bestand is tegen zulke rampen. Daar wordt jammer genoeg minder rekening mee gehouden."