Zo beleefde ik in Groningen de Amerikaanse presidentsverkiezingen

Naast het Amerikaanse comfort food en het entertainment waren er paneldiscussies en presentaties over het einde van acht jaar Obama en de toekomst van Amerika op het gebied van economie en buitenlandpolitiek. Het beloofde een spannende avond te gaan worden voor mij als student Amerikanistiek aan de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) en mijn 349 mede-Amerika-enthousiastelingen die op deze avond waren afgekomen.

‘Trump’s buitenlandpolitiek een blackbox’

De Amerika-kenners Maarten Kolsloot, Tim Jelfs en Kirsten Verdel waren het er in een eerste paneldiscussie over eens dat het niet in te schatten is hoe het presidentschap van Trump eruit gaat zien. Zeker is dat het voor grote veranderingen zal zorgen.

Maar omdat Trump altijd inconsistent is over bijvoorbeeld zijn ideeën over Amerika’s relatie met het buitenland, is hier geen peil op te trekken. De ene dag is hij een non-interventionist en de volgende dag zegt hij dat hij IS ‘helemaal kapot gaat maken’. Professor Jelfs van de RUG omschrijft Trump’s buitenlandpolitiek daarom als ‘een blackbox’.

‘Trust me’

Na een hotdog met zuurkool in de lobby te hebben genuttigd ga ik snel door naar de volgende presentatie. Hier blikt Kristen Verdel, die meewerkte aan Obama’s campagne in 2008, terug op de intense campagnes die Clinton en Trump het afgelopen jaar voerden.

Ze vindt het verrassend dat in Hillary Clinton’s campagneretoriek het begrip ‘vertrouwen’ een grote rol speelde. Dat terwijl de zin ‘trust me’ vooral op Clinton niet van toepassing is, volgens veel Amerikanen. Met alle e-mailschandalen en FBI-onderzoeken die haar achtervolgden het afgelopen jaar. Een faux-pas die ertoe heeft geleid dat Clinton nu op de blaren moet zitten?

Slecht voor Amerika, geweldig voor de kijkcijfers

Professor Jelfs beargumenteert dat wij de Amerikaanse politieke strijd bekijken als een spektakel, haast als een zoveelste serie op Netflix die we kunnen bingewatchen. De media heeft een groot aandeel in het neerzetten van politiek als een schouwspel en heeft daarmee ook de macht om dit te beïnvloeden.

De ontzettend snel gegroeide populariteit van Trump heeft hij ook te danken aan de aandacht die hij kreeg in de media wanneer hij weer iets controversieels had gezegd of gedaan. Inmiddels een veel gehoorde uitspraak in het Amerikaanse medialandschap is dat Trump wellicht slecht nieuws is voor Amerika, maar geweldig nieuws voor de televisienetwerken.

Sinds zijn deelneming aan de verkiezingen stegen de kijkcijfers, en dus de kosten voor reclametijd, de pan uit. Trump’s kracht is dat hij weet hoe hij de media moet bespelen. Dit heeft zeker in zijn voordeel gewerkt bij het winnen van deze verkiezingen.

Clinton-speldje

Als de presentaties en discussies zijn geweest sluiten de eerste stembureaus en druppelen de resultaten binnen. Dat Trump wint in de eerste paar staten, zoals Kentucky en Indiana, is niet verrassend, al zal later blijken dat hij niet meer zal worden ingehaald door Clinton. Terwijl we wachten op de verdere uitslagen proberen improvisatiegroep Stanger Things Have Happened en de Djalita cheerleaders de stemming erin te houden.

Als om ongeveer half vijf ‘s nachts Trump een voorsprong heeft van meer dan vijftig punten lijkt de hele zaal, waar toch de meeste mensen een Clinton-speldje dragen, in ongeloof toe te kijken. De organisatie vertelt dat iedereen om vijf uur het gebouw moet hebben verlaten en raadt mensen aan om toch nog wat slaap te pakken, 'in de hoop dat we wakker worden met goed nieuws'.