Podcast: Moeten migrantenkinderen voor hun ouders zorgen?

{podcast audio="57992" caption="#14 Moeten migrantenkinderen voor hun ouders zorgen?" }

In deze podcast gaat Nian Bakal in gesprek met Salih Turker en Mustafa Kus die zich allebei op hun eigen manier inzetten voor ouderen. Mustafa Kus is oprichter van Stichting Omalief en Salih Türker is van het Seniorencollege, een initiatief van de Turkse Ouderenraad in Amsterdam.

Offers

Het is niet meer dan logisch dat kinderen de zorg voor hun ouders op zich nemen, vindt Mustafa Kus. Ouders brengen hun hele leven offers voor hun kinderen en daar mag best iets tegenover staan op hun oude dag, vindt Kus. Voor hem was het dan ook vanzelfsprekend om samen met zijn broers en zussen voor zijn moeder te zorgen toen zij oud en ziek werd: "Met name als mensen oud worden hebben ze hun kinderen het hardst nodig", zegt Kus. Hij week dan ook niet van de zijde van zijn moeder tot aan haar dood twee maanden geleden.

Schuldgevoel

Wie er wel voor kiest om de vader of moeder in een verzorgingshuis of een verpleeghuis te plaatsen, doet dat meestal toch met een schuldgevoel. Men zal het niet hardop zeggen, maar er wordt toch schande van gesproken. Dat heeft volgens Salih Turker te maken met het negatieve beeld dat een verzorgingshuis of verpleeghuis oproept bij migranten, "want wie daar naartoe moet zal wel niemand meer hebben", wordt vaak gedacht.

Hij pleit dan ook voor een imagoverandering van deze instellingen bij migranten. Desondanks wil ook hij in de toekomst de zorg voor zijn ouders zelf samen met zijn broer en zussen op zich nemen als zijn ouders ouder worden.

Dilemma

Het blijft een lastig dilemma. Wat te doen als het zover is? Zijn kinderen van migranten nog bereid om hun ouders te verzorgen of zelfs in hun eigen huis te nemen als het nodig is? Of durven zij steeds meer de keuze te maken voor een verzorgingshuis of verpleeghuis, ondanks het taboe dat op die keuze rust?