'Ik drink al zes jaar geen druppel, maar blijf altijd een alcoholist'

Uit onderzoek van de organisatie blijkt dat 65 procent structureel minder drinkt na de alcoholpauze. Vier op de tien deelnemers slaapt er beter door en ruim de helft voelt zich lichamelijk en mentaal fitter na afloop van de uitdaging.

Erik Jan Harmens, voorheen verslaafd aan alcohol, kan dat beamen. Toen hij voor het eerst een periode stopte met drinken, merkte de schrijver direct het fysieke verschil. "Ik schrok enorm van het dichtslaan van een autodeur. Het geluid werd minder gedempt."

Scherpe randjes

Inmiddels is Harmens al zes jaar niet meer verslaafd. Hij is nog wel een alcoholist, vindt hij. "Ik kan twee dingen doen met drank: helemaal niks of juist heel veel drinken." Als een soort magneet blijft hij de aantrekking voelen: "ik ervaar dagelijks de kracht van de verslaving."

De alcohol had verschillende functies voor hem. Het hielp hem als gereserveerd persoon amicaler te zijn, het haalde de scherpe randjes eraf. Ook toen verschillende dierbaren hem ontvielen, was er de alcohol als steun. "Het dempte de rauwe rouw", aldus Harmens in Met het Oog op Morgen.

Hij kende een rock-'n-roll-bestaan, waarin de drank een centrale rol speelde. "Het ideaal was om zoveel te drinken dat ik half bewusteloos op de bank lag." Het was een dubbelleven: naar buiten de levensgenieter, van binnen de Erik Jan die kampte met katers, geheugenverlies en logistieke operaties om lege flessen te verstoppen voor zijn vrouw.

Dat is nu niet meer voor te stellen, want na 25 jaar zwaar drinken is Harmens er volledig mee gestopt. Hij besloot naar een kliniek te gaan en stopte vlak voor zijn eerste bezoek al met drinken. "Terwijl de meeste mensen er juist met een flinke kater binnenkomen, omdat ze de laatste avond het nog even flink van jetje geven", herinnert Harmens.

Stofje wordt gemist

Inmiddels wordt hij elke dag met een glimlach wakker. "Want ik heb geen kater, dat besef blijft elke dag fantastisch."

Toch blijft er elke dag de aantrekkingskracht van alcohol. "Als ik in het winkelcentrum een aanbieding zie, denk ik: fuck, het is niet voor mij." Zelfs bij een dessert met een klein scheutje alcohol erin, begint er in zijn hoofd een soort gokautomaat te rinkelen. "Je voelt dat je het gemiste stofje weer binnenkrijgt."

Harmens denkt nog wel eens terug aan het magisch moment van een tripelbiertje. "Goed inschenken, de schuimkraag tegen je neus en dan dat prikkelende gevoel... De Westmalle Tripel sloeg altijd meteen aan, vooral de derde!"

Hij zal er nu geen meer drinken. Het dubbelleven is voorbij. Met dit verhaal hoopt hij iedereen met twee levens te bereiken om de knop om te draaien. "Want dit gun je niemand."