Hoe is het om met de trein te reizen als je een beperking hebt?

Kansspel

Al snel doet zich een probleem voor tijdens de reis: de lift naar het perron. "Deze lift is vaker dan één keer stuk geweest. Eigenlijk kun je nergens van te voren weten of lezen dat een lift stuk is. Dus je komt er pas achter als je voor een kapotte lift staat en niet naar boven kunt."

"De Intercity is eigenlijk voor mij het grootste probleem, daar kun je alleen in komen door een trap op te gaan, en dat kan niet zelfstandig." Daarvoor is assistentie nodig, vertelt ze. Maar daar kun je niet altijd van op aan: "Je kunt er niet op rekenen dat die komt opdagen. Dus het is voor mij altijd een soort kansspel of het lukt. Als die komt opdagen, hoop je dat er ook weer iemand staat op het station waar je eruit moet. Want als daar dan niemand staat - wat regelmatig voorkomt - dan kun je de trein niet uit.

Toegenomen drukte

Dit is ook een bekend probleem bij belangenorganisatie Ieder(in). Het gebrek aan personeel bij stations maakt het namelijk lastig voor mensen die vanwege hun beperking bij in- en uitstappen hulp nodig hebben, zegt beleidsmedewerker mobiliteit en toegankelijkheid bij Ieder(in) Martin Boerjan. "We krijgen nog steeds meldingen van mensen bij wie de reisassistentie last minute wordt afgezegd of voor wie de reisassistentie niet klaarstaat op het vertrek- of aankomstperron", vertelt Boerjan.

Op dit moment is vooral de toegenomen drukte door kortere treinen de boosdoener, zegt de belangenorganisatie. "We krijgen meldingen van mensen in een rolstoel die dan niet meer in de trein komen en achterblijven op het station", zegt Boerjan. "Of met heel veel moeite wel in de trein komen."

NS betuigt spijt

De NS erkent tegenover Nu.nl dat het personeelstekort leidt tot grote problemen bij mensen met een beperking die afhankelijk zijn van de trein. "Momenteel is de reisassistentie en toegankelijkheid op stations niet wat reizigers van ons gewend zijn. Dat vinden we heel vervelend, en dat spijt ons ook." De vervoerder zegt de problemen te bespreken met onder meer de overheid en andere ov-aanbieders.

Chedda voelt zich mede door dit soort obstakels achtergesteld in Nederland. "Als je gehandicapt bent wordt er van je verwacht dat je gewoon meedoet en participeert, maar ik merk wel dat het op veel levensgebieden heel moeilijk wordt gemaakt om te participeren. Want het ov is natuurlijk maar één aspect. Dit probleem bij de NS was al voor dit personeelstekort gaande."