Hoe kan de zorg cultuursensitiever ingericht worden?

Cultuurverschillen hebben niet alleen te maken met een taalbarrière, maar kunnen op veel manieren geuit worden. "Ook bij Nederlandse families hebben we soms weerstand, maar ook agressie en boosheid", vertelt Bulut. Ziekenhuizen en zorginstellingen houden zich aan regels, maar niet alle patiënten of hun families snapt waarom zij zich daar ook aan moeten houden.

Diversiteit

"Nederland is ontzettend aan het veranderen met diversiteit, ook in de zorg", meent Bulut. Dat is ook niet zo gek, naar schatting zal eenderde van de Nederlandse bevolking over elf jaar een migratieachtergrond hebben.

Morfine en religie

Bulut gebruikt morfine als voorbeeld van waar patiënten soms clashen met hun zorgverlener. Sommigen willen namelijk geen morfine omdat ze religieus zijn, waar anderen het niet willen omdat ze helder willen blijven. Voor artsen is dit ingewikkeld, aangezien hun doel is een patiënt zo min mogelijk leed te zien ervaren. "Dat schuurt met de zorgvisie van de eed van Hippocrates die artsen afleggen", zegt Bulut.

Problemen

Als de zorg niet cultuursensitiever wordt, gaat ook problemen veroorzaken, meldt Bulut. Zo kan het ook voor financiële problemen zorgen. "Het kost heel veel geld als je niet weet hoe je je ziekenhuis moet vormgeven rondom diversiteit. Dan heb je dus ook veel meer mensen nodig op een casus", aldus Bulut.

Behandelrelatie

Daarom zou de focus moeten liggen op de juiste gespreksvoering, om zo te ontdekken wat de patiënten graag wil. "Het belangrijkste is als patiënten zich niet gezien voelen, dan krijg je een heel slechte behandelrelatie met wantrouwen, boosheid, agressie, overplaatsing, repatriëring en zelfs rechtszaken."

Non-verbaal

Ook in non-verbale communicatie kunnen artsen verbeteren, zegt Bulut. "Mensen lezen in onze ogen ontzettend veel af. Ik zeg altijd: check ook of dat wat jij afleest aan iemands lichaamstaal ook werkelijk zo is. Door te vragen: ik zie verdriet, klopt dat?" Dit komt "helemaal niet" voor bij zorgopleidingen, al komt daar wel langzaamaan verandering in.

Pater familias

"Het is eigenlijk familie versus zorgpersoneel. Zo voelt het weleens in de praktijk", zegt Bulut. Volgens de geestelijk verzorger moet de "pater familias" een beslissing nemen voor een patiënt, als die daartoe niet (meer) in staat is, en niet de gehele familie. "Het is meestal één of twee personen die moet je hebben, want die kunnen de familie ook meenemen in het verwerkingsproces." Daarnaast pleit Bulut voor tolken in ziekenhuizen, aangezien het soms ook kinderen zijn die dingen moeten vertalen voor hun zieke ouders.

Het boek Wilt u weten wat u heeft? van Mustafa Bulut is hier verkrijgbaar.